Βιβλία
Πέρα από τα Παλιά Ασήμια
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Πέρα από τα Παλιά Ασήμια
Mαίρη Κόντζογλου
Μεταίχμιο, 2015
σελ. 684
Απ΄την Καισάρεια, το Ανδρονίκι και την Μερσίνα στο δρόμο της προσφυγιάς με κατάληξη τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Κι η αντίστροφη πορεία για τους πρόσφυγες της Ελλάδας. Ο Παράδεισος του ενός λαού γίνεται ξένη κι εχθρική αγκαλιά για τον άλλον. Η ανταλλαγή των πληθυσμών βήμα προς βήμα.
1924: Η Σεβαστή Χατζηαβράμογλου καλείται μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες να απομακρυνθούν από τη χώρα που γνώριζαν ως πατρίδα και να πάρουν τον άγνωστο δρόμο της προσφυγιάς με την ελπίδα να ριζώσουν στη νέα τους πια πατρίδα. Οι ημερομηνίες, ήδη καθορισμένες, δεν αφήνουν όσο χρόνο απαιτείται για τις μεγάλες αποφάσεις στα διλήμματα που προκύπτουν. Η επιθυμία των δύο ερωτευμένων, Έλμερ και Σεβαστής, να συνεχίσουν μαζί, δεν είναι τόσο εύκολη τελικά στην πράξη.
1924-1925: Ο Όμερ με τους υπόλοιπους Έλληνες περνούν τη δική τους Οδύσσεια μέχρι να φτάσουν στη χώρα που δε γνωρίζουν και η οποία τους υποδέχεται μάλλον εχθρικά. Μόνη φωτεινή λεπτομέρεια η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά στη Θεσσαλονίκη που του ’δωσε τη μιλιά του και γέμισε την καρδιά του με αγάπη.
2004: Η Έλσα κι ο Άλεξ συνεχίζουν το δικό τους ταξίδι, ανταλλάσσουν «αναμνήσεις» και κλείνουν μία μία τις πληγές του παρελθόντος.
Η ανταλλαγή των πληθυσμών ολοκληρώνεται. Οικογένειες χωρίζουν είτε προσωρινά είτε και μόνιμα. Οι αρρώστιες κι οι θάνατοι γίνονται καθημερινότητα. Αμφότεροι οι λαοί ζουν την προδοσία των ψεύτικων ονείρων που τους τάξανε. Κι ο Ερυθρός Σταυρός αναλαμβάνει δράση, την πιο ουσιώδη, να σμίξει τους αγαπημένους. Δυνατές σκηνές, ανατροπές, μυρωδιά αίματος μα και δύναμη, αλληλεγγύη και ανθρωπιά είναι διάχυτες στο τρίτο μέρος των Παλιών Ασημιών.
Η ζωή, κουρασμένη γυναίκα, κουβαλά στην πλάτη το βαρύ φορτίο του παρελθόντος. Δίνει ευκαιρίες ξανά και ξανά να κλείσουν οι πληγές, να καθαρίσει το βλέμμα και σαν γυναίκα γεννά νέα ζωή, πιο έμπειρη μα και γεμάτη αισιοδοξία και όνειρα.
