Βιβλία
Για την αγάπη και τη συγχώρεση …
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
H σιωπή του Φάρου
Kimberley Freeman
μετάφραση: Ουρανία Τουτουντζή
Διόπτρα, 2016
σελ. 555
Ένα βιβλίο δύναμης, αγάπης και συγχώρεσης. Ένα ταξίδι σε παρελθόν και παρόν μέσα από δυο γυναίκες και τη νέα αρχή στη ζωή τους μέσα από την απώλεια. Ο θάνατος μπορεί να φέρει απέραντη θλίψη μα και να λυτρώσει εγκλωβισμένους και δυστυχείς ανθρώπους απ’ τη ζωή που ζουν και απ’ τα χαμένα όνειρά τους.
Ένα σκήπτρο στολισμένο με πολύτιμες πέτρες ταξιδεύει ως δώρο από τη Βασίλισσα της Αγγλίας προς το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας. Φυσικά ένα τόσο πολύτιμο αντικείμενο δεν θα μπορούσε να σταλεί αφύλακτο. Το κασελάκι που το περιέχει βρίσκεται στην κατοχή του δημιουργού του Άρθουρ, της γνωστής οικογένειας Γουίντερμπουρν, ο οποίος συνοδεύεται απ΄ τη γυναίκα του Ιζαμπέλα. Λίγο πριν φτάσουν στον προορισμό τους, το καράβι θα πέσει σε όρμο, λίγα χιλιόμετρα μακριά απ΄τον Φάρο, με τραγικές συνέπειες. Η μόνη που θα επιζήσει είναι η Ιζαμπέλα …. και το πολύτιμο φορτίο.
Στο σήμερα η Λίμπι Σλάτερ, επιστρέφει στον Όρμο του Φάρου, μετά το θάνατο του αγαπημένου της. Προσπάθεια να ξεπεράσει την απώλεια στον τόπο που γεννήθηκε. Στο μυαλό της υπάρχουν σκέψεις για μόνιμη εγκατάσταση και αλλαγή τρόπου ζωής. Όμως στον ίδιο τόπο κατοικεί κι η αδερφή της, Τζούλιετ, την οποία έχει να δει είκοσι χρόνια. Μεγάλη η ευθύνη και το λάθος της Λίμπι και δεν ξέρει αν η Τζούλιετ θα μπορέσει να τη συγχωρέσει για ν’ αναπληρώσουν το χαμένο χρόνο. Ίδιος τόπος, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές γυναίκες, διαφορετικοί χαρακτήρες. Κι ο Φάρος σύμμαχος και των δυο θα δώσει λύσεις και απαντήσεις.
Ένα μαγικό βιβλίο, γεμάτο θάλασσα, αλμύρα, ανοιχτούς ορίζοντες και πολύτιμες πέτρες. Η Kimberley Freeman δεν είναι τυχαία τόσο αγαπητή απ’ το κοινό της διεθνώς. Για άλλη μια φορά γοητεύει και με τη γραφή και με τους ολοζώντανους χαρακτήρες και την ευφάνταστη πλοκή. Σημαντική βεβαίως για εμάς κι η μεταφραστική δεινότητα της κυρίας Τουτουντζή. Οι δύο εποχές, έστω κι αν μεσολαβεί ένας ολάκερος αιώνας, έχουν κοινά στοιχεία και λογικό βέβαια αφού το βιβλίο αυτό είναι καθαρά ανθρωποκεντρικό. Η λύπη κι ο πόνος μεταλλάσσονται σε αισιοδοξία και πίστη για ένα αύριο καλύτερο. Η αγωνία δεν λείπει σε καμία απ΄ τις δυο εποχές κι ο απειλητικός κίνδυνος καραδοκεί. Αλώβητος δεν μένει κι ο λογισμός από το θάνατο. Παίζει παιχνίδια επικίνδυνα ο πόνος. Κι ένα χέρι χρειάζεται πάντα, να τραβήξει την κουρτίνα, να αφήσει το φως να θριαμβεύσει και να πάρει μακριά τα σκοτάδια. Οι δυο ηρωίδες θα σταθούν τυχερές μέσα στην ατυχία τους. Όπως στα περισσότερα μυθιστορήματα, το καλό θα υπερισχύσει στο τέλος. Όμως σημασία στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει το τέλος αλλά η πορεία του ανθρώπου απ΄ τον πόνο και τα σκοτάδια στη λύτρωση, την κατανόηση, τη συγχώρεση και τη σωτηρία.
Αγώνα επιβίωσης δεν δίνουμε μόνο όταν κινδυνεύει το σώμα. Μεγαλύτερος και πιο επώδυνος είναι εκείνος του μυαλού που δεν ηρεμεί, δεν ξεχνάει, δημιουργεί παραισθήσεις μα και όνειρα. Στη σιωπή του Φάρου τα όνειρα πραγματοποιούνται. Η μαγική ατμόσφαιρα μεταδίδεται από τους ήρωες στους αναγνώστες κι ο Φάρος στέκει περήφανος και φωτεινός οδηγός τους.
