Εκπαίδευση
Από Γυναίκα για Γυναίκες
Γράφει η Χαριτίνη Μαλισσόβα*
Γυναίκες εκπαιδευτικοί και μητέρες…
Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο επάγγελμα όσο αυτό της εκπαιδευτικού που να συναναστρέφεται κάθε μέρα σχεδόν αποκλειστικά με γυναίκες… Ή, πιο σωστά, με μητέρες και γιαγιάδες που φέρνουν καθημερινά στο σχολείο τα παιδιά τους και συχνά πυκνά αναζητούν επαφή και λόγο συζήτησης με την γυναίκα στην οποία εμπιστεύονται τη μόρφωση και τη γενικότερη καλλιέργεια των παιδιών τους.
Εκατοντάδες νέες και μεγαλύτερες γυναίκες ξυπνούν κάθε πρωί και ρίχνονται στη μάχη της προετοιμασίας για την άφιξη στην ώρα τους στο σχολείο.
Γυναίκες που μετά το πρωινό τρέξιμο πρέπει να ξεκινήσουν ένα άλλο τρέξιμο: είτε να πάνε στη δική τους δουλειά, είτε να ετοιμάσουν το σπίτι και το φαγητό για να είναι όλα έτοιμα μέχρι το μεσημέρι που θα επιστρέψουν από το σχολείο για να αρχίσουν το διάβασμα και τις εξωσχολικές δραστηριότητες.
Είναι οι γυναίκες που θα μαγειρέψουν, θα καθαρίσουν, θα σιδερώσουν, θα περιποιηθούν τον εαυτό τους – όσο τους επιτρέπουν οι συνθήκες. Στο μεσοδιάστημα θα ξεκλέψουν λίγη ώρα για να μιλήσουν με μία φίλη, να πιουν έναν καφέ μαζί τους και αργότερα να βρεθούν με το σύζυγό τους, όσος χρόνος τους απομένει και εφόσον οι σχέσεις μεταξύ τους είναι καλές.
Η γυναίκα που είναι μητέρα, σύζυγος, γιαγιά, εργαζόμενη, που παραδίδει στο σχολείο το πλάσμα που αγαπά περισσότερο από όλα, αγωνιώντας για την πρόοδό του, συχνά φορτωμένη με ενοχές για το αν είναι επαρκής ως μητέρα, και με αμφιβολία αν αφήνει σε κατάλληλα πρόσωπα το παιδί της.
Στο πλήθος των γυναικών πάντα, σε κάθε σχολική μονάδα, διακρίνεις εκείνες που παρατηρούν από μακριά τα παιδιά τους, άλλες που φεύγουν βιαστικά, δίνοντας ένα πεταχτό φιλί κι ένα χάδι,άλλες χαμογελαστές, άλλες θλιμμένες,άλλες εκνευρισμένες ή με ευδιάκριτο το άγχος στα πρόσωπά τους.
Είναι οι ίδιες γυναίκες που σε λίγο θα ανοίξουν την τηλεόραση ή θα χαζέψουν στο διαδίκτυο κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, οι ίδιες γυναίκες που θα χαθούν στα όνειρά τους μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι και να επιστρέψουν στον κόσμο των παιδιών τους, όπου ο χρόνος θα τρέχει κι εκείνες θα πρέπει να τρέξουν για να προλάβουν… Να προλάβουν να καταξιωθούν: κοινωνικά, οικονομικά, ηθικά, να αναθρέψουν καλά παιδιά, να είναι καλές σύζυγοι, φίλες, κόρες…
Μου αρέσει αυτός ο καμβάς από προσωπικότητες γυναικών που βλέπω κάθε πρωί από το παράθυρο της τάξης.
Είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό διαφορετικών προσωπικοτήτων που συνθέτουν το κράμα κάθε σχολικής κοινότητας . Είναι ο καμβάς της κοινωνίας των γυναικών που με τις χαρές,τις λύπες,τις αγωνίες, την καλή ή κακή διάθεση ή την καλή ή κακή συμπεριφοράς τους εναποθέτουν τα βλαστάρια και τις ελπίδες τους στα χέρια των εκπαιδευτικών.
Την ίδια ώρα η εκάστοτε εκπαιδευτικός βρίσκεται με τα δικά τους αλλά και με άλλα 20 και 25 παιδιά…
Μέσα στην τάξη μία άλλη γυναίκα που έχει αφήσει τα δικά της παιδιά και προβλήματα καλείται να διδάξει αλλά και συμπληρώσει ή και να καλύψει κενά συμπεριφοράς όχι σε ένα, αλλά σε πολλά περισσότερα παιδιά διατηρώντας ισορροπίες και κρατώντας ίσες αποστάσεις.
Είναι τόσο εύκολη η κριτική στάση, όσο δύσκολη, αποτελεσματική και ένδειξη ωριμότητας και καλλιέργειας είναι η αλληλεγγύη..
Λένε ότι μεταξύ γυναικών είναι δύσκολη έως και ακατόρθωτη,όμως μόνο με το να μπορεί να μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου θα αισθανθεί ασφαλές ένα παιδί θα ισορροπήσει και θα αποδώσει όσο περισσότερο μπορεί.
* Η Χαριτίνη Μαλισσόβα είναι εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος
