Δον Κιχώτης στο Παλλάς: O Ιπποτισμός έρχεται ξανά με επιτυχία!

Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα  (1547-1616) θα  ήταν σίγουρα πολύ περήφανος αν έβλεπε την παράσταση του διάσημου, πολυδιαβασμένου, και πολυμελετημένου έργου του Δον Κιχώτης. Το ισπανικό αυτό έργο της χρυσής εποχής της ισπανικής λογοτεχνίας έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 60 γλώσσες και πραγματικά δεν υπάρχει ενήλικας ή παιδί που να μην το γνωρίζει, έστω αν όχι από το ίδιο το βιβλίο, ίσως από ένα κόμικ, μία κινηματογραφική παράσταση ή μία θεατρική παράσταση, όπως αυτή ακριβώς που σας προτείνω να δείτε με αυτό το άρθρο. Ο Δον Κιχώτης, ένα από τα πιο σημαντικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας διασκευάστηκε ποιητικά από τον ποιητή  Στρατή Πασχάλη, σκηνοθετήθηκε από τη Σοφία Σπυράτου και αποδόθηκε από έναν πολυμελή θίασο από καταξιωμένους ηθοποιούς, χορευτές αλλά και ακροβάτες, ενώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε την πολύτιμη συμμετοχή της Σαβίνας Γιαννάτου.

Για την ιστορία να πούμε ότι ο ίδιος ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα έχοντας υπηρετήσει ως στρατιώτης από τα 1570, πήρε μέρος στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και στην πολιορκία της Κέρκυρας στα 1571, έχει εισπνεύσει λοιπόν αέρα ελληνικό κι ο ίδιος, όπως τώρα και το έργο του. Το έργο του αυτό εκδόθηκε στα 1605 και 1615 σε δύο μέρη. Κι όμως 400 και χρόνια μετά αυτό το βιβλίο παραμένει επίκαιρο καθώς μιλάει για τη διαρκή πάλη του ανθρώπου για το καλό και το αγαθό, για τη συμβολή στη βελτίωση του κόσμου, για τον ιπποτισμό με όλη την καλή του έννοια, μια έννοια που πρέπει να επαναφέρουμε στη ζωή μας, για να μπορέσουμε να αντιμετώπισουμε πολλά από τα δεινά της σύγχρονης κοινωνίας. Έχουμε ξαναμιλησει πολλές φορές για τα ωφέλη του ιπποτισμού ως στάση ζωής για τα παιδιά μας. Ο ψυχίατρος, ψυχαναλυτης και συγγραφεας κ. Νικος Σιδέρης έχει γράψει γι’ αυτό πολλές φορές προτείνοντάς το για “φάρμακο” σε παθογένειες της κοινωνίας μας. Ιππότης λοιπόν ο Δον Κιχώτης, έζησε με στόχο να κάνει ανδραγαθήματα καλά και ωφέλιμα για τους ανθρώπους, ζώντας μέσα και έξω από ονειρικές καταστάσεις, υποστηρίζοντας και τις δύο περιπτώσεις εξαιρετικά.

Η σκηνοθεσία, οι χορογραφίες, τα σκηνικά και τα κουστούμια, η μουσική και τα τραγούδια αλλά και τα υλικά μέσα προσφέρουν ένα καθηλωτικό θέαμα όχι μόνο για τους μικρούς αλλά και για τους μεγάλους. Υπέροχοι φωτισμοί, εναλλαγές σκηνικών, χορογραφίες και ακροβατικά, ήχοι και ποίηση, όλα μαζί ερεθίζουν όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις και πραγματικά δε θες να τελειώσει τ’ όνειρο. Οι ερμηνείες του Γιάννη Στάνκογλου και του Δημήτρη Πιατά δεν έχουν προηγούμενο. Ο Γιάννης Στάνκογλου σ’ έναν ρόλο τόσο διαφορετικό απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει είναι εκπληκτικός και πάλι, βυθισμένος στη μαγεία του έργου τόσο πολύ που πραγματικά νομίζεις ότι έχεις μπροστά σου τον πραγματικό Δον Κιχώτη. Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα θα συγκινούνταν σίγουρα αν τον έβλεπε. Ο Δημήτρης Πιατάς τόσο ταιριαστός κι εκείνος στον ρόλο του, με το υπέροχο χιούμορ του, τις μεταμφιέσεις, την ευελιξία του πάνω στην σκηνή είναι ο τέλειος σύντροφος στο έργο αυτό για τον Δον Κιχώτη Γιάννη Στάνκογλου. Η διανομή δεν ξέρω πως έγινε αλλά είναι η τελειότερη επιλογή που έχω δει. Και φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί και χορευτές, η Σαβίνα Γιαννάτου αλλά και όλοι μα όλοι οι συμμετέχοντες δίνουν ένα ολιστικά τέλειο αποτέλεσμα, το οποίο σας συστήνω ανεπιφύλακτα και δίχως δισταγμό να μην το χάσετε! Αξίζει ακόμη να έρθετε και από την περιφέρεια προκειμένου να παρακολουθήσετε αυτήν την παράσταση. Συγχαρητήρια για την τόσο τέλεια παραγωγή, που διακρίνεται για τον πλούτο των υλικών και πνευματικών της μέσων, την εποχή της κρίσης που ζούμε χαιρόμαστε να διαπιστώνουμε τέτοιες παραστάσεις!