Βιβλία
Ένα βιβλίο για τους αποτυχημένους
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Στη σκιά της πεταλούδας
Ισίδωρος Ζουργός
Πατάκης, 2005
σελ. 684
«Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τους αποτυχημένους» γράφει στο σημείωμά του ο συγγραφέας και προετοιμάζει τους αναγνώστες για τον αγώνα που θα συναντήσουν. Τον καθημερινό αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει, να φτιάξει το μέλλον και να ξεφύγει ίσως απ΄ την τελεία που του αναλογεί, αυτή κάτω απ΄ τη σκιά της δικής του πεταλούδας.
Δυο άγνωστοι, ένας άντρας και μια γυναίκα, εγκλωβίζονται σε ένα ασανσέρ ενός κτιρίου, υπηρεσιών και γραφείων, παραμονές Δεκαπενταύγουστου και σε συνθήκες καύσωνα. Η ιστορία χωρίζεται σε τρία μέρη, όσες και οι μέρες που θα παραμείνουν στο ασανσέρ. Κι όταν τελικά βγουν από εκεί, όλα θα έχουν αλλάξει.
Είτε για να συστηθούν είτε ακόμη για να γεμίσουν το χρόνο που δεν περνάει στο στενό χώρο του θαλάμου, ο Μάρκος κι η Ελένη θα γνωριστούν με όλες τις έννοιες. Η ζωή των προγόνων τους θα παρελάσει απ΄ τις σελίδες του βιβλίου και θα ταξιδέψει τον αναγνώστη στην Ελλάδα ενός ολόκληρου αιώνα. Από την ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη, το Βελβεντό Κοζάνης και την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης μέχρι τα χωριά της Θεσσαλίας και την Αθήνα θα σεργιανίσει ο αναγνώστης σε γνώριμα και άγνωστα σοκάκια, σε λέξεις και μυρωδιές γνώριμες του παρελθόντος, στην ιστορία της αιματοβαμμένης πατρίδας. Δυο διαφορετικές οικογένειες, τρεις γενιές που ζουν παράλληλες ζωές κι όμως τόσο όμοιες. Κι οι απόγονοι, κλεισμένοι σ’ ένα ασανσέρ θυμούνται και μας συστήνουν τους προγόνους τους με όλα τους τα πάθη, τα λάθη, τα όνειρα και τις αποτυχίες τους.
Ανθρωποκεντρικό μυθιστόρημα, βαθιά συναισθηματικό, καμβάς της Βορειοελλαδίτικης περιοχής και των γεγονότων, ιστορικών και πολιτικών που τη συντάραξαν. Παγκόσμιος πόλεμος, ανταλλαγή πληθυσμών, εμφύλιος, Χούντα. Και οι χαρακτήρες μελετημένοι, ταιριαστοί με την εποχή τους και στις φυσιογνωμίες και στις συμπεριφορές. Τεράστια έρευνα του συγγραφέα, πλούτος λεξικολογικός, θησαυρός γνώσεων και λογοτεχνικής γραφής. Και μέσα στο γενικότερο πλάνο της Ελλάδας που αλλάζει, δεσπόζει ο άνθρωπος και η ανάγκη του να ονειρευτεί και να πραγματώσει το ιδανικό. Ν’ αφήσει το χνάρι του στη ζωή των απογόνων, να μείνει αξέχαστος, να ζήσει μια ζωή διαφορετική, να τολμήσει. Μα η μοίρα όλων τους η σκιά μιας πεταλούδας, τα όρια μιας μικρής κουκκίδας. Άλλοι θα συμβιβαστούν κι άλλοι θα υπερβούν τα εσκαμμένα με κάθε κόστος. Μυθιστόρημα ή αληθινή ζωή τελικά…
Ιστορικό μυθιστόρημα θα το χαρακτήριζα μιας και τα γεγονότα κι ο τόπος είναι αληθινά και μόνο οι άνθρωποι δεν είναι. Κι αν τα ονόματα δεν είναι υπαρκτά, είναι αληθινοί οι χαρακτήρες, είναι αληθινός ο πόνος, η αγάπη, η οικογένεια, ο πόλεμος, οι δοσίλογοι κι οι πατριώτες, ο ασυμβίβαστος κι ο γονυπετής. Σύγχρονο και κλασικό ταυτόχρονα. Μελετώντας άλλωστε το παρελθόν, ερμηνεύεις καλύτερα το μέλλον.
Το όνομα πια του Ισίδωρου Ζουργού αποτελεί εγγύηση για το αποτέλεσμα.
