Βιβλία
Για τη βροχή, όταν είναι κόκκινη …
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Κόκκινη βροχή
Αλίκη Οικονόμου Γιωτάκου
Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, 2016
σελ.362
Ένα τρυφερό και αισθηματικό μυθιστόρημα γραμμένο με άκρως ποιητική διάθεση. Στο κύριο μέρος του εξιστορεί τη ζωή πέντε ανθρώπων, διαφορετικών χαρακτήρων, που η πορεία θα τους φέρει κοντά ή κόντρα με άσχημα ή πολύ όμορφα αποτελέσματα. Ένα βιβλίο γεμάτο ηθικές αξίες, προβληματισμούς και ενσυναίσθηση για τους πρωταγωνιστές και τους δευτεραγωνιστές του.
Η Λουίζα Αδελίδου, μια γυναίκα τρυφερή και με τον τρόπο της δυναμική, γνωρίζει κατά τη διάρκεια της φοιτητικής της ζωής τον μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο του Μάρκου. Γίνεται η νεράιδα της ζωής του και ζει μόνο για τις στιγμές που μοιράζεται μαζί του. Ο χωρισμός κι ο σκληρός του τρόπος θα την κάνουν ερείπιο. Θα συρθεί και θα ικετεύσει την επανασύνδεση μα θα αντιμετωπίσει ξανά την απόρριψη. Στην ήδη καταρρακωμένη ψυχή της θα προστεθεί κι ένα ακόμη μεγαλύτερο τραύμα. Όμως όλα αυτά θα’ ναι τελικά η αφορμή για να πατήσει ξανά στα πόδια της και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Νευροχειρουργός και μητέρα και με την αγαπημένη της φίλη πάντα κοντά δεν θα μπορεί να πιστέψει στα μάτια της όταν το επόμενο θύμα τροχαίου που θα κληθεί να σώσει είναι ο Μάρκος.
Η Εύη, παιδική φίλη της Λουίζας, εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας, θα στηρίξει τη φίλη της σε κάθε δύσκολη στιγμή. Όταν όμως η ίδια βρεθεί μπροστά σ’ ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα, θα πάρει μόνη της την μεγάλη απόφαση να γίνει συνοδός χωρίς να το εκμυστηρευτεί ούτε στην αγαπημένη της Λουίζα. Ο «πελάτης» είναι ένας ακόμη χαρακτήρας που θα γνωρίσει ο αναγνώστης και θα ταξιδέψει με την ιστορία του.
Το βιβλίο αυτό έχει την μορφή συλλογής διηγημάτων. Η συγγραφέας ασχολείται ενδελεχώς με τη ψυχοσύνθεση των ηρώων και τους θέτει διλήμματα προκαλώντας τους αναταράξεις στην ήδη δύσκολη ζωή τους. Με τις διαρκείς αναδρομές έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε όχι μόνο τους ήρωες στο παρόν μα και τους λόγους που οδήγησαν στη διαμόρφωση των χαρακτήρων τους. Έτσι καταλήγουμε σε περισσότερους πρωταγωνιστές των ενός ή δύο όπως συνηθίζεται στα μυθιστορήματα, κάτι το οποίο κάνει το βιβλίο πιο ενδιαφέρον κατά την προσωπική μου άποψη. Κι ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να ταυτιστεί και να συμπονέσει, να θυμώσει και να συγχωρέσει μιας και θα βρει σ’ έναν απ΄ τους χαρακτήρες αυτούς τον εαυτό του. Η ρομαντική γραφή κι η τρυφερή ματιά της κυρίας Οικονόμου- Γιωτάκου είναι διάχυτες και απόλυτα ταιριαστές με το χαρακτήρα της. Και η στρωτή της γραφή, χωρίς προσπάθειες εντυπωσιασμού, καταφέρνει να ταξιδέψει σε ήσυχα νερά τον «ταξιδιώτη».
Από τον τίτλο ήδη προετοιμαζόμουν για τον λυρισμό του βιβλίου αυτού. Ένα ταξίδι στη βροχή είτε αυτή λογίζεται σαν αιματοβαμμένη άσφαλτος είτε σαν δάκρυα αιματοβαμμένης ψυχής. Ένα βιβλίο που θ’ αφήσει την ψυχή γαληνεμένη και το νου γεμάτο πολύχρωμα όνειρα.
