Για τις γυναίκες που δεν είναι μητέρες, και για όσες χάθηκαν νωρίς

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουν οι μητέρες. Κάποτε έλεγα Χρόνια Πολλά στη μαμά μου, τώρα μου λένε κι εμένα. Και τότε και τώρα δεν μπορώ να καταλάβω την βαθιά ουσία αυτής της γιορτής. Τι αντιπροσωπεύει; Την αναγνώριση; Το “μπράβο”; Την κοινωνική αποδοχή και καταξίωση της γυναίκας που κατάφερε να τεκνοποιήσει; Είναι παράσημο η μητρότητα; Είναι τρόπαιο; Ή είναι μία βαθιά εσωτερική ανάγκη τελικά;

Ίσως κάποιες μητέρες να έχουν ανάγκη αυτή τη γιορτή: Για να ακούσουν ένα “Χρόνια Πολλά μαμά”, για να χαρούν ένα φιλί από τα παιδιά τους, για να γευτούν ένα χαμόγελο. Δεν είναι παράλογο, τι πιο λογικό, τι πιο θεμιτό και αποδεκτό…

Κάθε χρόνο όμως σε αυτή τη γιορτή εγώ σκέφτομαι τις άλλες γυναίκες: Εκείνες που δεν έγιναν ποτέ μητέρες, επειδή δεν βρήκαν τον άνθρωπό τους για να μοιραστούν αυτό το άγιο δώρο του Θεού και της φύσης, όσες δεν μπόρεσαν για ιατρικούς λόγους, κι εκείνες που δεν τόλμησαν έστω να υιοθετήσουν ένα παιδί ή δεν τα κατάφεραν κιόλας.

Σκέφτομαι και τις άλλες μητέρες, εκείνες που δεν ζουν πια, εκείνες που χάθηκαν στη γέννα πάνω, δίχως να προλάβουν καν να δουν και να αγγίξουν το παιδί τους, εκείνες που έφυγαν από ασθένεια ή ατύχημα αφήνοντας πίσω τους μικρά παιδιά, εκείνες που άφησαν εκκρεμότητες ασύλληπτες σε σχέση με τα παιδιά τους. Κι έπειτα σκέφτομαι κάθε τέτοια μέρα και τα παιδιά των μητέρων αυτών, που δεν έχουν τη μαμά τους για να της δώσουν ένα λουλούδι, για να της δώσουν ένα φιλί, για να την αγκαλιάσουν…

Και ας μην ξεχνάμε και εκείνες που έζησαν την τραγωδία να δουν το χαμό του παιδιού τους…

Και κάθε τέτοια μέρα εύχομαι ως κοινωνία να μπορούσαμε να δώσουμε χαμηλότερη ένταση σε αυτή τη γιορτή για να μην πληγώνουμε τις γυναίκες που δεν έγιναν ποτέ μητέρες, και τα παιδιά που δεν έχουν πια τις μητέρες τους…

Ας έχουμε λίγη ενσυναίσθηση… ας γιορτάζουμε πιο διακριτικά… γιατί θα μπορούσαμε να ήμασταν στη θέση τους. Έτσι απλά. Και είναι τόσο σπουδαίο το δώρο τη μητρότητας (αλλά και της πατρότητας!), που προσωπικά πιστεύω ότι καμία τέτοια γιορτή δεν είναι αναγκαία.

Με την Αγάπη μου…

Αργυρώ

Σχολιάστε εδώ!