Βιβλία
Η ζωή απέναντι… η ζωή των άλλων …
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Η ζωή απέναντι
Σοφία Δημοπούλου
Μεταίχμιο, 2016
σελ. 425
Μια ιστορία ζωής που διαδραματίζεται την μαύρη εποχή της Χούντας στη χώρα μας. Η καθημερινότητα, ο φόβος, τα κρυμμένα μυστικά, οι σκιές πίσω από τις γρίλιες κι ο αγώνας για επιβίωση μέσα σε ένα καθεστώς αυστηρότητας και περιορισμού των ελευθεριών λόγου και πράξης. Μια ολόκληρη εποχή μέσα απ΄ τα μάτια ενός παιδιού που ενηλικιώνεται και φτάνει μέχρι το σήμερα.
H μικρούλα Δάφνη, μοναχοκόρη του Ευάγγελου Μητρόπουλου, μεγαλώνει σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας κάτω απ΄ την αυστηρή επιτήρηση του συντηρητικού πατέρα της. Η μητέρα της, Ανδριάνα, εκτελεί άψογα τον ρόλο της συζύγου σύμφωνα με τα επιβάλλοντα πρότυπα συμπεριφοράς λόγω του στρατιωτικού καθεστώτος. Η ζωή κυλάει προβλέψιμα μέχρι που έρχεται να εγκατασταθεί στο υπόγειό τους η οικογένεια Λεβεντάκου. Την ίδια περίοδο άλλη μια οικογένεια θα έρθει στη γειτονιά. Η κυρία Ζωή με το σύζυγο και τα δυο της παιδιά θα μείνει ακριβώς απέναντί τους και θα παίξει σημαντικότατο ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας. Η Δάφνη θα αποζητά όλο και πιο πολύ την παρέα της Άννας στο υπόγειο μα και την θεία της Άννας, την κυρία Μαίρη, που τόσο διαφορετική θα μοιάζει από τη δική της μητέρα. Το υπόγειο αυτό θα γεμίσει αφίσες γνωστών ηθοποιών και τραγουδιστών, οι κατσαρόλες θα φιλοξενήσουν μοσχομυριστά καλούδια κι η ζωή θα μοιάζει αλλιώτικη από τη ζωή στο πάνω σπίτι. Ο πατέρας θα κρατήσει τυπική σχέση με την κάτω οικογένεια και θα ζητήσει από τις γυναίκες του σπιτιού του να προσέχουν τους από κάτω γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και κανείς δεν είναι απόλυτα ασφαλής. Εκτός από τη γειτόνισσα Ζωή που θα περνάει πολύ χρόνο μπροστά στο παράθυρό της και τίποτα δεν θα της ξεφεύγει, έτσι ξαφνικά θα εμφανίζεται κι ο Περικλής του υπογείου πίσω από δέντρα και κλειστές πόρτες. Τα δυο κορίτσια θα μεγαλώσουν νιώθοντας κοντά η μια την άλλη, παρά τις όποιες απαγορεύσεις και τότε θα μπει στο προσκήνιο ο Πέτρος, αγαπημένος και μέλλων σύζυγος της Άννας.
Στην Αθήνα του σήμερα, η Άννα θα συναντηθεί και πάλι με τη Δάφνη έπειτα από μια σχεδόν ολόκληρη ζωή. Τα μυστικά θα αποκαλυφθούν, τα κενά θα καλυφθούν από απαντήσεις κι οι πραγματικοί ένοχοι θα αιφνιδιάσουν τον αναγνώστη.
Μια ολόκληρη εποχή που βασάνισε την χώρα μας θα ξεδιπλωθεί μπροστά στα μάτια μας μέσα από τη γραφή της Σοφίας Δημοπούλου. Οι γλαφυρές της περιγραφές και οι ολοζώντανοι χαρακτήρες θα μας κάνουν κοινωνούς μιας περιόδου, που προσωπικά δεν έχω ζήσει. Δύσκολες στιγμές, πόνος, αγωνία και σκηνές κατασκοπείας σαν να’ χουν ξεπηδήσει από ταινίες. Η τρυφερή ματιά της συγγραφέα παρ’ όλα αυτά δεν αφήνει τη βία και τη σκληρότητα να κατακλύσουν τον αναγνώστη. Χρησιμοποιεί ένα παιδί, την περίοδο της προ-εφηβείας, να μας δείξει την Ελλάδα του τότε μέσα από τα δικά του μάτια. Οι εναλλαγές από πρώτο σε τρίτο πρόσωπο κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση και το τέλος έρχεται να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα, να αποδώσει έστω και αργά δικαιοσύνη και να εξυμνήσει την αγάπη και τη συγχώρεση.
