Συνεντεύξεις
Λίνα Σωτηροπούλου: “Να αγαπάτε τα αδέρφια σας, είναι ότι πιο σημαντικό μετά τους γονείς!”
Λίνα Σωτηροπούλου
Μητέρα της Χριστίνας (10 ετών) και της Μαρίας (7 ετών)
Βιβλίο: Εγώ και η αδερφή μου
Όταν έγινα μητέρα άλλαξε στη ζωή μου … γέμισε ξαφνικά με χρώματα!
Μετανιώνω που… δεν έκανα παιδιά πιο νωρίς για να αντέχω περισσότερο !
Δεν μετανιώνω που… έγινα και εγώ χαζομαμά !
Η πιο ωραία στιγμή μου ως γονιός… είναι όταν τα βλέπω να γελάνε με την καρδιά τους!
Η πιο δύσκολη στιγμή μου ως γονιός… νομίζω ότι τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μου . Εφηβεία εναντίων μαμάς! Ελπίζω να τα καταφέρουμε όλοι!
Αντικείμενα που φυλάω από το μεγάλωμα του παιδιού μου… Φωτογραφίες πολλές και πολλές αναμνήσεις !
Με κάνουν χαρούμενη… όταν τα βλέπω να πατάνε γερά στα πόδια τους
Μαζί τους θέλω… να παίζω και εγώ σαν παιδί .
Για το βιβλίο:
Εμπνεύστηκα το βιβλίο... από την πολύ δύσκολη σχέση που έχουν μεταξύ τους .
Για να το γράψω… χρειάστηκα μόνο να τα παρατηρώ και να κρατήσω την ψυχραιμία μου !
Αγάπησα περισσότερο σε αυτό… το γεγονός ότι μόλις τους το διάβασα γέλασαν και οι δύο . Γέλασα πολύ όταν μια φορά η μεγάλη μου κόρη , έφερε τις παντόφλες στην αδερφή της και της είπε: “Αφού δεν εξαφανίζεσαι, τουλάχιστον μην περπατάς ξυπόλητη!”
Αν έλεγα σε μια πρόταση το μήνυμα του βιβλίου αυτή θα ήταν:
Να αγαπάτε τα αδέρφια σας, είναι ότι πιο σημαντικό μετά τους γονείς!
Η πιο αγαπημένη μου στιγμή στο βιβλίο… είναι όταν η μεγάλη καταλαβαίνει επιτέλους ότι ένα μικρότερο παιδί στην οικογένεια δεν είναι απαραίτητα τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Το παιδί μου μου είπε για το βιβλίο: Ήταν πολύ αστείο το γεγονός που παρόλο ένοιωθα ότι ταυτίστηκαν με τους ήρωες και μερικές από τις ζαβολιές της έχουν κάνει και οι δύο, όταν τελείωσε η ιστορία μου είπαν και οι δύο : Όλα αυτά στα έκανε και σε εσένα η αδερφή σου;
Η μητρότητα και η λογοτεχνία… Σίγουρα η μητρότητα είναι μεγάλη πηγή έμπνευσης όσον αφορά τη συγγραφή. Η λογοτεχνία είναι απόλαυση που πρέπει να την μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας. Θυμάμαι όταν ήταν ακόμα μικρά τα παιδιά και προσπαθούσα να διαβάσω ένα βιβλίο , το οποίο όπως διαπίστωσα δεν είναι εύκολο όταν τα παιδιά περιστρέφονται γύρω σου. Έτσι λοιπόν μια μέρα πήρα ένα μεγάλο χαρτί και έγραψα πάνω του τη λέξη «Φιλαναγνωσία» Τα παιδιά με παρατηρούσαν για να δουν αν θα κάνω κάποια κατασκευή . Κρέμασα το χαρτί στην κουρτίνα πάνω από τον καναπέ στο σαλόνι, πήρα και μια μεγάλη κουβέρτα και χώθηκα μέσα της. Τα παιδιά και τα δύο απόρησαν για το τι ακριβώς έκανα. Σαν λέξη η «φιλαναγνωσία» τους ήταν άγνωστη τότε αλλά δεν τις ένοιαζε και πολύ. Γιατί μόλις με είδαν στον καναπέ να διαβάζω έκαναν και αυτές το ίδιο μαζί μου και φυσικά έκαναν και ησυχία γιατί… ήταν ή ώρα της «φιλαναγνωσίας» μαζί με τη μαμά.
Σύντομο βιογραφικό:
Η Λίνα Σωτηροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε λογιστική και στη δουλειά της ασχολείται καθημερινά με τους αριθμούς. Μια μέρα όμως μέσα από τα λογιστικά βιβλία –που μόνο πονοκέφαλο φέρνουν– άρχισαν να ξεπετάγονται γράμματα και να πλέκουν ιστορίες και παραμύθια. Κάπως έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με βιβλία που φέρνουν χαμόγελα σε παιδικά πρόσωπα.
http://www.metaixmio.gr/kidsauthor/3436-.aspx
