Οικογένεια
Μαμάδες σε ανταγωνισμό!
Γράφει η Σοφία Ξανθοπούλου*
“Εσένα; Έτσι κάνει;;;” ή “Κάνει και το δικό σου έτσι;;;”
Αυτά είναι τα δύο βασικά ερωτήματα που κλήθηκα να απαντήσω από τότε που μπήκα στο περιβόλι της μητρότητας και συναντούσα ανήσυχες μαμάδες για τις αντιδράσεις και χαρακτηριστικά των παιδιών τους.
Είναι λογικό ως ένα βαθμό να αναζητάς ως μητέρα την αντιστοιχία χαρακτηριστικών από παιδί σε παιδί. Όμως τελικά ξέρεις κάτι; Αυτό είναι ακατόρθωτο, ανώφελο και αφελές.
Εν τω μεταξύ στο υπόλοιπο παράλληλο σύμπαν, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί, νηπιαγωγοί και ειδικοί αναπτυξιολόγοι έχουν βγάλει μαλλιά στη γλώσσα να σου λένε “μη συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά”.
Τίποτα εσύ. Εκεί.
“Η δική μου δεν τρώει λαχανικά καθόλου! Η δική σου; Τηρούμε στην οικογένεια ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής αλλά δεν ακολουθεί. Μόνο κάποια φρούτα της αρέσουν;
Εσένα; Τρώει φρούτα;;;”
Αν απαντήσεις όχι, την πάτησες. Αν απαντήσεις ναι, πάλι την πάτησες. Διότι πρέπει να περιγράψεις ΤΙ κάνεις και τα καταφέρνεις να τρώνε τα παιδιά υγιεινά στο σπίτι.
”Πατατάκια; Έδωσες ποτέ;;;;”
Έδωσα λίγα γιατί οτιδήποτε απαγορεύεις γίνεται απωθημένο.
“Ααααα παπαππαπαπα!”
Και σου κοτσάρει ένα σακουλάκι με ρυζογκοφρέτες.
(μεταξύ μας τώρα, έλα, σε βλέπω που πας στην κουζίνα ή καλύτερα βγαίνεις στο μπαλκόνι και χώνεις μια γερή χούφτα τσιπς στο στοματάκι σου. Να προσέχεις το θόρυβο που κάνει το σακκουλάκι γιατί λειτουργεί ως ξυπνητήρι παιδιών!).
Είπα τη λέξη ”ξυπνητήρι” και θυμήθηκα το άλλο ΜΕΓΑ θέμα σύγκρισης που δεν είναι άλλο από τον ύπνο!
“Εσένα;;;; Κοιμάται σερί τα βράδια; Πότε αρχίσατε να κοιμάστε κανονικά; Ξυπνάει νωρίς; Ξυπνάει μέσα στη νύχτα; Ξυπνάει για να φάει; Πότε άρχισες να κοιμάσαι πάνω από τρίωρο;”.
Ξεπερνάς κακήν κακώς και αυτό το σκόπελο για να ανοίξεις το φάκελο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ.
“Α, εμείς τον στείλαμε από 6 μηνών. Δεν είχαμε άλλωστε καμία βοήθεια”.
“Α, εμείς τον στείλαμε από το πρώτο έτος. Εμείς στα 2, εμείς στα 3 χρόνια”.
“Α, εγώ κρίνω απαραίτητο τον παιδικό σταθμό. Μαθαίνουν πάρα πολλά τα παιδιά εκεί. Εσύ πότε την έστειλες; Θα τη στείλεις; Τι; Δεν τη στέλνεις ακόμα; Πότε θα τη στείλεις; Δε θα τη στείλεις καθόλου και θα πάει κατευθείαν στα προνήπια; Λες να το κάνω έτσι κι εγώ;;;;”.
Φυσικά για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, επειδή ζούμε και σε άγριους καιρούς και ο καβγάς παραμονεύει, διακρίνω και διαπιστώνω ότι η τάση πολλών μαμάδων (κυρίως) να συγκρίνουν τα παιδιά τους προέρχεται από την αγάπη τους για αυτά και την έγνοια τους για τη σωστή ανάπτυξή τους.
Βέβαια, θα μου πεις πολλά “εγκλήματα” έγιναν εν αγνοία των γονέων που κρατούσαν το λάβαρο της αγάπης και της υπερπροστατευτικότητας να πνίγει εν τέλει το παιδί.
Εγώ; Τι εγώ; Γιατί μιλάω έτσι άνετα εγώ;;;
Και ποιος σου είπε ότι είμαι άνετη;
Νοιάζομαι και ενδιαφέρομαι για το παιδί μου με έναν άλλο τρόπο. Λίγο πιο αθόρυβο.
Κάνω focus που λένε, στη δική του προσωπικότητα, ανάγκες, ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά και πράττω αναλόγως. Ενδεχομένως να πέφτω έξω κάποιες φορές ή αρκετές φορές ή και πολλές φορές. Τότε επιστρατεύεται το plan B, C, και πάει λέγοντας.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν έχουμε όλες τα ίδια παιδιά. Δηλαδή δεν έχουμε παιδιά “καρμπόν”, “φασόν” και τυποποιημένα. Έτσι, ίσως να ξέραμε τι “φάρμακο” να δώσουμε ανά πάσα στιγμή σε ώρα ανάγκης.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Και ευτυχώς να λες.
Α, και μια που είπα τη λέξη “φάρμακο”.
“Εσύ τι της δίνεις όταν ανεβάζει πυρετό;
“Ό,τι μου υποδείξει ο γιατρός!!!!”.
(Μαμάδες μου που βράζουμε στο ίδιο πάντως “καζάνι” σας χαιρετώ και σας ασπάζομαι!)
*Η Σοφία Ξανθοπούλου είναι δημοσιογράφος και blogger
