Διαπαιδαγώγηση
Όταν η οργή φέρνει παραλογισμό… – To bullying σε μια απεικόνιση του περασμένου αιώνα
Γράφει η Αθηνά Κανιτσάκη Κατσαρού*
Το βιβλιαράκι κιτρινισμένο, παλιό και πολυδιαβασμένο…
«ΑΘΗΝΑΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ» ο τίτλος του, της «Ανώνυμης Αθηναϊκής Εκδοτικής Εταιρείας Αθηνών», του 1929…
Γεμάτο χρονογραφήματα του γνωστού και πολύ αγαπητού μας λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα, που καλύπτουν κάθε ανθρώπινη έκφραση!
Μελετούμε πολλά και διάφορα, και να κι ένα επίκαιρο και πολύ ενδιαφέρον κείμενο στη σελίδα 43, του οποίου ο τίτλος…«Κουτσοφλέβαρος» σε τίποτα δεν προδίδει τι θα διαβάσουμε στη συνέχεια…
Αλλά ας μεταφερθούμε μια βροχερή μέρα, κάποιου Φλεβάρη του 1900 τόσο, στην αίθουσα ενός Σχολαρχείου των καιρών εκείνων, όπου οι μικροί μαθητές καταφθάνουν βρεγμένοι και καταλασπωμένοι -όλο οργή για τα στοιχεία της φύσης που τους καταταλαιπωρούν- στραγγίζουν το νερό που μάζεψαν στα θρανία τους επάνω καταβρέχοντας τα πάντα, μέχρι που ξαφνικά απ’ το βάθος της αίθουσας όπου κάθεται ένα κουτσό παιδί, ακούγεται μια…«καρυδιά» όπως έλεγαν τότε την κοινή μας καρπαζιά…
«Τι χτυπάς το παιδί ρε; Τι σου ‘κανε και το χτυπάς;» ρωτά ένα απ’ τα μεγαλύτερα παιδιά αυτόν που επετέθη στον αδύναμο. Και η απάντηση: «Τι μού ‘κανε λέει; Τι άλλο να μου κάνει; Μ’ έκανε παπί ο αφιλότιμος! Ποιος του είπε να βρέξει στα καλά καθούμενα;»
Μιλά και δείχνει το παιδί, το οποίο αυτομάτως χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του, και μια που είναι… κουτσό γίνεται… μήνας και μάλιστα… «Κουτσοφλέβαρος»!
Υπαίτιος πλέον αυτός -και μόνον αυτός!- της μιζέριας των βρεγμένων συμμαθητών του…
«Βαρείτε του! Βαρείτε του του Κουτσοφλέβαρου!!» ακούγεται από παντού και στο λεπτό το άμοιρο παιδί δέχεται στα νώτα του «..ένα υετόν από βιβλία, τετράδια, σάκες, κονδυλοφόρους, καλαμάρια, καπέλα και κάθε κινητόν αντικείμενον της τάξεως…», αναφέρει ο Νιρβάνας, καταγράφοντας και στην ουσία καταγγέλλοντας την κακομεταχείριση του συμμαθητού του απ’ τα υπόλοιπα παιδιά.
Ευτυχώς ο κουφός Σχολάρχης ίσα-ίσα ακούει κάποια στιγμή απ’ το γραφείο του έναν μακρινό θόρυβο, κάτι υποψιάζεται, καταφθάνει και σταματά το μαρτύριο του παιδιού…
Όμως το παρατσούκλι έμεινε, το ανελέητο πείραγμα συνεχίστηκε αμείωτο, με αποτέλεσμα το παιδί ν’ απελπιστεί, να κάνει συχνές απουσίες, ν’ αρρωστήσει και να γυρίσει στους γονείς του στο νησί, εγκαταλείποντας το Σχολείο…
«Τι σκληροί κι ακαλλιέργητοι που ήταν… τότε οι άνθρωποι!!» θα λέγαμε.
Κι εμείς τι είμαστε;
Είμαστε τάχα μου καλύτεροι, ειδικά αυτές τις μέρες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε εκείνο το φριχτό βίντεο της κακοποίηση ενός παιδιού που κανείς δεν το νοιάστηκε όταν έπρεπε;
*Η Αθηνά Κανιτσάκη Κατσαρού είναι συγγραφέας και αρθρογράφος
