Οικογένεια
“Σοφουλίτσα δεν υπάρχει πρόβλημα δίχως τη λύση του”
Γράφει η Σοφία Ξανθοπούλου
Στη μνήμη του Χαράλαμπου Τονικίδη
Η ζωή τρέχει.
Ο χρόνος κυλά.
Οι μέρες φεύγουν.
Αυτό που συνέβη σήμερα το πρωί, ό,τι και αν ήταν, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο.
Από το βράδυ που θα πλαγιάσεις ως το πρωί που θα ξυπνήσεις, το μυαλό δε σταματά να σκέφτεται και να αναρωτιέται:
Θα τα βγάλουμε πέρα;
Θα είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας;
Θα φτάσουν τα λεφτά για τους λογαριασμούς;
Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη.
Το παρατηρώ και το διαπιστώνω κάθε πρωί που κατεβαίνω μαζί με την κόρη μου για να την αφήσω στον παιδικό σταθμό για να πάω λίγο αργότερα στη δουλειά μου.
Μέσα στο λεωφορείο δε θα δεις ούτε ένα χαμογελαστό πρόσωπο.
Ο κόσμος έχει μια πληγή στο βλέμμα του.
Σα να θέλει να ουρλιάξει «Η ζωή μου χρωστά!!!!» αλλά δεν έχει πάρει φράγκο από τα χρωστούμενα.
Η φωνή και οι χαρές της κόρης μου σπάνε για λίγο αυτή τη μαρμάρινη σιωπή και το βλέμμα στο κενό.
Κάποια χείλη χαμογελούν αμυδρά και ξαναγυρίζουν στο σφίξιμο.
Σκέφτονται τα χείλη;
Ω, ναι. Σκέφτονται. Λόγια που δεν είπαν και δε ξεστόμισαν την κατάλληλη στιγμή.
«Γιατί δε μίλησα τότε; Γιατί δεν είπα αυτό που ένιωθα, αυτό που σκέφτηκα;».
Βράζουμε μέσα στην αναβλητικότητα και την αναποφασιστικότητά μας.
Όταν κάτι πάει στραβά ή τείνει να στραβώσει μιλάει η φωνή του παππού μου μέσα μου.
Είχα που λες έναν παππού, που όμοιό του δύσκολα θα βρεις.
Ανάπηρος 100% στα πόδια από ενός έτους, λόγω πολυομυελίτιδας, δεν άφησε τη ζωή να τον πάρει από κάτω.
Για πόδια είχε το μυαλό και την καρδιά του. Και τα χέρια του δεν τον πρόδωσαν ποτέ.
Προχώρησε, προόδευσε. Έφυγε από το χωριό και δημιούργησε μια καλύτερη ζωή στην πόλη. Μωρέ, έχεις δει εσύ ανάπηρο να οδηγάει αυτοκίνητο και να έχει οργώσει με τα ταξίδια του όλη την Ελλάδα;;;
Δούλεψε. Δεν άφησε να τον λυπηθεί κανείς.
Πρόσφερε στο κράτος παρόλο που το κράτος του φέρθηκε ύπουλα.
Υπήρξε το απάγγειο της ψυχής μου. Ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Η καλύτερη ώρα της ημέρας ήταν όταν πίναμε μαζί το «καφεδάκι μας».
Διάβαζε την ψυχή μου σαν σκάνερ. Κι όταν έβλεπε ότι κάτι μαύριζε την ψυχή μου, πολύ σοφά και με σιγουριά μου έλεγε:
«Σοφουλίτσα, δεν υπάρχει πρόβλημα δίχως τη λύση του».
Αυτή η φωνή πάντα μιλάει μέσα μου και τη στέλνω με αγάπη
σε όλες τις «Σοφουλίτσες» του κόσμου.
*Η Σοφία Ξανθοπούλου είναι δημοσιογράφος, blogger και δημιουργός του PontioTube
