Βιβλία
Στην Κρήτη της βεντέτας και του έρωτα
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ
Θάλεια Ψαρρά
Ψυχογιός, 2016
σελ. 438
Ένα βιβλίο πλημμυρισμένο συναισθήματα, εικόνες αγάπης κάθε μορφής, χρώματα κι αρώματα Κρήτης μιας παλιότερης εποχής, βεντέτες και παλικαρίσιες υποσχέσεις, κοριτσόπουλα αμάθητα στον έρωτα και έτοιμα να παραδοθούν αμαχητί στον μεγάλο αυτό Θεό. Η οικογένεια κι οι δεσμοί της ισχυροί κι οι όρκοι απαράβατοι…. Όχι πάντα όμως.
Ο Ιάκωβος βρέθηκε λαβωμένος κατά τύχη. Μπήκε στην μέση να προλάβει το κακό και δέχτηκε αυτός τη μαχαιριά απ΄το χέρι του Αριστείδη. Τι κι αν δεν μάλωσαν ποτέ, τι κι αν δεν ήταν προσχεδιασμένο, τι κι αν υπήρχαν μάρτυρες να το επιβεβαιώσουν. Το κακό έγινε και ο Ιάκωβος βρέθηκε στη θέση που μισούσε, σε αναπηρικό καροτσάκι. Ζωντανός μα ένα αγρίμι λαβωμένο, ανήμπορο να φροντίσει πια γυναίκα και παιδιά. Ο Αριστείδης, άντρας σωστός και δίκαιος, θα προτείνει λύση. Θα παραχωρήσει στην άτυχη οικογένεια σπίτι στο ίδιο οικόπεδο με το δικό του, θα δώσει δουλειά στα παιδιά που πρέπει να «τραβήξουν» μπροστά και θα απαιτήσει τη συμφιλίωση των δύο οικογενειών, προστάζοντας, ως κύρης του σπιτιού. Οι γυναίκες θα καταφέρουν να βρουν την ισορροπία κι η ζωή θα κυλάει αρμονικά, όσο αυτό μπορεί να γίνει, όταν τα αγόρια των δυο οικογενειών γίνονται άντρες, διαφωνούν με την απόφαση των γονιών για αυτή την «συγκατοίκηση» και το νεανικό αίμα βράζει και εκδηλώνει το μίσος με ασήμαντες αφορμές. Όταν δε στο παιχνίδι της ζωής μπουν κι οι νέες κοπέλες, θα σημάνει η αρχή του τέλους.
Ο έρωτας, πανίσχυρος, θα στήσει τα δόκανα κι οι αμάθητες, ελεύθερες Κρητικές καρδιές θα πονέσουν, θα κάνουν τον πόνο τους τραγούδι, θα μείνουν μακριά, θα κρύψουν τα δάκρυα και τον πόθο κάτω απ΄ την ένταση και την πλασματική αντιπάθεια. Όλη η ζωή των οικογενειών μπλεγμένη. Τρεις γενιές θα κονταροχτυπηθούν και θα ηττηθούν όχι από βόλια μα από σαϊτιές του θεού Έρωτα. Κι όταν η ζωή τούς δείξει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, θα χωρίσουν άλλο ένα ερωτευμένο ζευγάρι στα δυο άκρα της Κρήτης ώστε ν’ αποφευχθούν τα χειρότερα. Μόνο που πολλές φορές τα χειρότερα συμβαίνουν ήδη. Μόνο που πολλές φορές δεν είναι ο άνθρωπος που αποφασίζει με το νου. Οικογένεια ή έρωτας… ποιος θα αντέξει να πάρει την τελική απόφαση….
Πολύ ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε για μένα η πρώτη αυτή συγγραφική απόπειρα της συγγραφέως Θάλειας Ψαρρά. Το βιβλίο της είναι καλογραμμένο, ο λόγος της πηγαίος, εικονοπλαστικός και γεμάτος συναισθήματα.
Η Κρήτη ολάκερη δίνεται με ήχους, χρώματα και γεύσεις μα πάνω απ’ όλα με λόγο αντρίκειο, όρκους σιωπής και περηφάνεια.
Οι βεντέτες κυριαρχούν και αυτό άλλωστε περιμένει ο αναγνώστης. Οι χαρακτήρες ολοζώντανοι ξεπηδούν απ’ τις σελίδες και γίνονται τα αδέρφια, οι φίλοι μας, η οικογένειά μας. Κι η πλοκή ενδιαφέρουσα και κλιμακωτή, κρατάει δέσμιο και σε εγρήγορση τον αναγνώστη μέχρι την λέξη τέλος.
“Δεν επισκέφτηκα ακόμη την Κρήτη” λέει η συγγραφέας κι όμως είναι σαν να γράφτηκε αυτό το βιβλίο για να την υμνήσει, αυτή και την παράδοσή της, από χέρι δικού της παιδιού.
Αξίζει πραγματικά να διαβαστεί!
