Ιστορίες
Τι κάθεσαι; Τα χρόνια περνούν! Χρειάζεται κι έναν πατέρα το παιδί σου!
Γράφει η Σοφία Ξανθοπούλου*
Γεια σου.
Πάλι εγώ είμαι να σου θυμίσω αυτό που σιχαίνεσαι να ακούς ούσα μόνη μαμά. Η αιτία της “μοναξιάς” σου δεν έχει σημασία και δεν αφορά κανέναν.
Είσαι μόνη είτε από επιλογή είτε γιατί το έφερε έτσι η τύχη και οι συνθήκες.
“Άντε, νέα είσαι! Κοίτα να φτιάξεις τη ζωή σου!”.
Μα η ζωή σου είναι φτιαγμένη, δεν το βλέπουν; (αναρωτιέσαι).
Το βλέπουν.
Αναρωτήθηκες ποτέ αν το αντέχουν;
“Αντε! Φτάνει πια μόνη! Κοίτα να φτιάξεις τη ζωή σου!”.
Μα η ζωή σου είναι φτιαγμένη! Ανάμεσα σε ορμητικές αγκαλιές, γλυκιές ζωγραφιές, άπειρες δραστηριότητες, εκδρομές, βόλτες και παρατήρηση του ουρανού, “μαμα σ’αγαπώ” και φιλάκια χωρίς τελειωμό!
“Άντε! Τι κάθεσαι; Τα χρόνια περνούν! Χρειάζεται κι έναν πατέρα το παιδί σου!”
Ξέρουν οι άλλοι τι χρειάζεται το δικό σου παιδί;;;;
Από πότε;;;;
Θες κι εσύ να τους αραδιάσεις όλα όσα χρειάζεται η δική τους “φτιαγμένη” οικογένεια, αλλά δεν το κάνεις.
“Δε θα καταλάβεις πώς θα περάσουν τα χρόνια. Τα παιδιά φεύγουν”.
Ελπίζουν πως με αυτό τον τρόπο θα σε ταρακουνήσουν με ακόμα ένα “κουδουνάκι”.
Για αυτό όμως κάνουμε παιδιά. Για να φύγουν από την αγκαλιά μας μια μέρα και να πετάξουν δυνατά, με τα δικά τους φτερά, μόνα τους.
Κι αυτό, μόνο που το σκέφτομαι, “με φτιάχνει” κυρία Κούλα μου (ή όπως τελοσπάντων σε λένε).
Σε αφήνω τώρα.
Πάω να ενισχύσω τα …φτερά!
*Η Σοφία Ξανθοπούλου είναι δημοσιογράφος και blogger
