Το καλό και το καλύτερο

Εδώ και κάποια χρόνια έλεγα ατακοδόρικα “Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο!”. Η ζωή – σε κάθε έκφανσή της – με οδήγησε να λέω αυτήν την ατάκα με πίστη και σιγουριά. Η προσπάθεια για βελτίωση είναι στοιχείο που δίνει κέφι για ζωή, δυνατότητα επίτευξης στόχων, επιτυχία και χαμόγελα. Όμως αυτό που ανακάλυψα πρόσφατα δίνει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: δίνει ευτυχία και γαλήνη.

Οι συγγραφείς έχουμε ιδιαίτερα καλλιεργημένο αυτό το χαρακτηριστικό της παρατήρησης. Παρατηρούμε τους ανθρώπους. Παρατηρούμε συμπεριφορές, παρατηρούμε κινήσεις και βλέμματα, καμιά φορά βλέπουμε πίσω από την εικόνα και ακούμε πέρα από τον ήχο. Αυτό το υλικό μας βοηθάει να γράψουμε και να ερμηνεύσουμε.

Το τελευταίο διάστημα λοιπόν παρατηρώ – επιτρέψτε μου με μια ατάκα πάλι να το πω – ότι “το καλό φέρνει το καλύτερο”. Και τι εννοώ με αυτό… Εννοώ την καλοσύνη που “ακουμπάει” κάποιος σε έναν άνθρωπο, σε ένα ζώο, ή ακόμα και σε αυτόν τον πλανήτη. Τελευταία παρατήρησα ότι οι άνθρωποι με την καλοσύνη στην ψυχή, στις πράξεις τους, και με τη συγχώρεση να είναι στοιχείο δομικό του χαρακτήρα τους προχωράνε στη ζωή με ηρεμία και οφέλη πολλά, παρατηρώ ότι το καλό που κάνουν θα τους φέρει οπωσδήποτε κάτι καλύτερο.

Κάνοντας μια καλή πράξη μια φίλη βρήκε τον άνθρωπό της…, βοηθώντας έναν συμφοιτητή του σ’ ένα μάθημα ένας φοιτητής αξιολογήθηκε θετικά από το παιδί αυτό, κι αυτό τον σύστησε για δουλειά στην εταιρία του πατέρα του. Μια άλλη φίλη βοηθούσε δίχως να προσδοκά τίποτα μια γνωστή της ηλικιωμένη κι εκείνη της έκανε ένα ανεκτίμητης αξίας δώρο στην πιο κατάλληλη στιγμή. Πρόκειται για ανθρώπους που βοήθησαν άδολα και μέσα από την καρδιά τους, δίχως να προσδοκούν τίποτα, και τους ήρθε πίσω αυτή η ευγνωμοσύνη, και μάλιστα πολλαπλάσια από την καλοσύνη που έδωσαν. Και το σίγουρο είναι ότι ακόμα κι αν τίποτα καλύτερο δεν έρθει πίσω η αγαλλίαση της προσφοράς που θα νιώσουν, θα τούς χαρίσει γαλήνη και χαμόγελο.

Από τον Γενάρη που χάσαμε τη γιαγιά σκέφτομαι πολύ περί καλοσύνης και συγχώρεσης. Γιατί η γιαγιά ήταν καλόψυχη και ήξερε να συγχωρεί.

Πόσοι αλήθεια άνθρωποι ξέρουν να βοηθούν και πόσοι ακόμη να συγχωρούν και να μην κρατούν κακίες και μίση μέσα τους;

Αν μπορούσαμε να διδάξουμε στα παιδιά μας αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, θα ήταν πολύ πιο κερδισμένα από οποιοδήποτε σχολικό μάθημα… Και ένας τρόπος υπάρχει για να το πετύχουμε: Μέσα από το δικό μας παράδειγμα, μέσα από τη δική μας συμπεριφορά.

Με την Αγάπη μου

Αργυρώ

Σχολιάστε εδώ!