Viral vs. Επιστήμη: Η νίκη του Bullying…

Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη

Πριν λίγες μέρες έγινε viral μια επιστημονική θέση που έλεγε επί λέξει:  “Το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο.”

Viral έγινε γιατί άραγε; Μάλλον για να επιβεβαιώσει αυτό για το οποίο ο κόσμος ξεσηκώθηκε. Για να επιβεβαιώσει ότι πολύς κόσμος θεωρεί τα παιδιά του βασιλόπουλα και πριγκιποπούλες, για να επιβεβαιώσει ότι κάποιοι θεωρούν ότι είναι ανώτεροι και έχουν ανώτερα παιδιά. Άρα έχουν υπηρέτες και υποτακτικούς, στους οποίους μπορούν να φέρονται όπως θέλουν.

Έγινε viral και διαστρεβλώθηκε μια άποψη που ο ψυχίατρος και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης περιγράφει με σαφήνεια στο βιβλίο του “Bullying κι όμως νικιέται”. Μια επιστημονική θέση που για να το πω εδώ απλά λέει εν ολίγοις ότι πρέπει να μάθουμε τα παιδιά να προστατεύουν τα μικρότερα τους, τα πιο αδύναμα, με ιπποτισμό και γενναιοδωρία, να μην θεωρείται σπουδαίος και μάγκας όποιος εκφοβίζει αλλά αντίθετα να γελοιοποιούμε την πράξη του εκφοβισμού ως μία πράξη ανθρώπου γελοίου. Κανείς δεν θέλει να θεωρηθεί γελοίος. Με λίγα λόγια να αποδομήσουμε την αίγλη που παίρνει ο εκφοβιστής-τύραννος από την πράξη του.

Πρόσφατα είδαμε, μάλλον είδατε, γιατί εγώ δεν άνοιξα τηλεόραση, και δεν είδα, δεν μπορούσα να δω, ένα βίντεο με την κακοποίηση του άτυχου παιδιού. Αυτοί που το κακοποιούσαν πόσο ισχυροί και ανώτεροι ένιωθαν για να το κάνουν αυτό; Και τι μερίδιο σε αυτό έχουν οι οικογένειες τους που ανέθρεψαν εξουσιαστές τυράννους; Η κοινωνία άραγε έπαιξε το ρόλο της; Διερωτήθηκε αλήθεια καθόλου κανείς για όλα αυτά;

Και τώρα δυο μέρες ακούμε για το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας ενός παιδιού. Θύτης και θύμα σε διπλούς απ’ ότι φαίνεται ρόλους, σε ένα εξωφρενικό, τραγικό, μη αναστρέψιμο αποτέλεσμα.

Είμαστε άραγε μια κοινωνία που θέλει να νικήσει το bullying; Διαβάζουμε καθόλου για το πως θα το νικήσουμε; Ασχολούμαστε εποικοδομητικά με το θέμα; Ή όταν έκανε μια σχετική πρόταση ο τάδε ή ο δείνα υπουργός, που αντιπαθούμε, έπρεπε να την γελοιοποιήσουμε δίχως να νοιαστούμε αν αυτή δεν είναι ιδέα αυτού του τάδε η δείνα υπουργού αλλά ενός έγκριτου επιστήμονα και της επιστημονικής ομάδας που ο ίδιος ηγείται;

Ας αναρωτηθούμε λίγο ως κοινωνία πόσο πρέπει να σοβαρέψουμε, να δούμε την ουσία των πραγμάτων, για να βοηθήσουμε εαυτούς και παιδιά. Tα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους με ηθική υπόσταση να τα κατευθύνουν, να τα γαλουχήσουν, να τα κάνουν αυτό που πάντα λέγαν οι παλιοί “ανθρώπους”. Και πόσο δίκιο είχαν!

Ας μην περιμένουμε μόνο από τους Δασκάλους να κάνουν τη δύσκολη δουλειά, χρειάζεται και η οικογένεια, πρώτα η οικογένεια, πρώτα οι γονείς. Και με τη συνέργεια όλων θα πάψουμε να έχουμε τέτοια περιστατικά. Μόνο έτσι δεν θα ζήσουμε κι εμείς τον τρόμο τον αμερικάνικων σχολείων.

Να μην επιτρέψουμε στο Bullying να νικήσει. Είναι στο χέρι μας.

Με την Αγάπη μου

Αργυρώ

Σχολιάστε εδώ!