Οικογένεια
Πατέρα, μπαμπά, daddy… Χρόνια πολλά!!!
Γράφει η Καλλιόπη Γραμμένου*
Το καλοκαίρι έκανε αισθητή την παρουσία του με τον υδράργυρο της τελευταίες μέρες να ανεβαίνει, να ανεβαίνει… δεν ξέρω που σκοπεύει να φτάσει… Τρίτη Κυριακή του καλοκαιριού… γιορτάστε!!!
Τι; Θέλει και ερώτηση; Τον πατέρα σας…
Παραπονιάρηδες μπαμπάδες του κόσμου ενωθείτε, γλεντήστε, γιορτάστε… Έφτασε και φέτος η γιορτή σας. Μια γιορτή που οφείλετε στην Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που το 1909 αποφάσισε να καθιερώσει την «Ημέρα του Πατέρα», προς τιμή του πατέρα της, Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ.
Ο πατέρας της έμεινε μόνος με έξι παιδιά όταν η γυναίκα του πέθανε και τα μεγάλωσε γεμάτος αφοσίωση και αγάπη. Έτσι, όταν η Σονόρα μεγάλωσε, θέλησε να του το ανταποδώσει δημιουργώντας μια ημέρα ειδικά γι’ αυτόν, που θα ήταν τον μήνα Ιούνιο, όπως και τα γενέθλιά του.
Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα γιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910, στην Ουάσινγκτον και το 1966 υπό την προεδρία του Λίντον Τζόνσον, αποφασίστηκε να γιορτάζεται η Ημέρα του Πατέρα, την 3η Κυριακή του Ιούνη.
Πολλές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, εκτός από την Αυστραλία που δεν ακολουθεί τον κανόνα και γιορτάζει την ημέρα του Πατέρα… την 1η Κυριακή του Σεπτέμβρη.
Στην Ευρώπη τώρα, καθιέρωσαν τη γιορτή οι διαζευγμένοι πατεράδες μέσω του ΣΥΓΑΠΑ από τον Ιδρυτή Νίκο Σπιτάλα, την 2η Κυριακή του Ιούνη και αυτό γιατί τα σχολεία είναι ακόμα ανοικτά, ώστε έτσι να μπορούν οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά, τις αξίες του πατέρα στην οικογένεια.
Όπως και να έχει όμως, τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό, τι έχουν κάνει οι μπαμπάδες του κόσμου και ας τους δώσουμε μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά την ημέρα αυτή. Πιστεύω ότι την αξίζουν.
Γιατί όπως η μαμά είναι αναγκαία, πολύτιμη και αναντικατάστατη για το μεγάλωμα του παιδιού, έτσι είναι και ο πατέρας.
Οι εποχές άλλαξαν και ο κουβαλητής, αυταρχικός και τιμωρός πατέρας, που πίστευε πως η διαπαιδαγώγηση και η φροντίδα του παιδιού είναι καθήκον της γυναίκας, ευτυχώς μας τέλειωσε.
Ο μπαμπάς ασχολείται πλέον στενά με τη φροντίδα του παιδιού, το ταΐζει, το αλλάζει (όταν είναι μωρό), παίζει μαζί του, το διαβάζει, απαντάει στους προβληματισμούς του, πηγαίνει μαζί του για ψώνια ή βόλτα στην παιδική χαρά.
Οι ντροπές και τα «αντριλίκια» ευτυχώς, για τους περισσότερους έχουν κοπεί, γιατί αυτοί το θέλησαν και όχι γιατί κάποιος τους το επέβαλε.
Κι αυτό συνέβη διότι οι άντρες σήμερα, σύμφωνα με έρευνες, γίνονται ευσυνείδητα γονείς και το επιδιώκουν κι όχι γιατί πρέπει να διαιωνίσουν το είδος τους.
Έρευνες επίσης τονίζουν τον πρωταρχικό ρόλο του πατέρα στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Ο ρόλος του μέσα στην οικογένεια είναι αυτός που δίνει την «ταυτότητά» της.
Μελέτες σε έφηβους δείχνουν ότι οι έφηβοι που είχαν ανεπαρκή πατρική στοργή ήταν λιγότερο κοινωνικοί, δυσπροσάρμοστοι, ανασφαλείς και αγχώδεις με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Άλλες μελέτες σε παιδιά που ο πατέρας τους απουσίαζε μεταξύ 6 – 12 ετών δείχνουν ότι σαν έφηβοι ήταν πιο επιθετικοί αλλά και θηλυπρεπείς ταυτόχρονα.
Όταν ο πατέρας «απουσιάζει» δεν υπάρχει πρότυπο ταύτισης για το αγόρι, με αποτέλεσμα να φτιάχνει πρότυπο «πλασματικό», που είναι παντοδύναμο, που δεν απαγορεύει, δεν έχει όρια, δεν έχει φραγμούς, δεν έχει αυτοέλεγχο!
Η πατρική ζεστασιά, η αποφασιστικότητα και τα όρια, έρευνες λένε ότι κάνουν αγόρια με υψηλή αρρενωπότητα. Όπως, η αδιαφορία και η εχθρότητα του πατέρα προς τις κόρες ευθύνονται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη δημιουργία μόνιμων σχέσεων.
Έρευνες, έρευνες και συνέχεια έρευνες, ο λόγος ένας και μοναδικός! Το παιδί αναζητά στο πρόσωπο του πατέρα, όχι μόνο τον προστάτη, αλλά και αυτόν που θα στηρίξει την οικογένεια και θα την ενδυναμώσει με τη δίκαιη εξουσία του.
Για να γίνει αυτό, ο πατέρας πρέπει να είναι «ιδανικός», δηλαδή να συνδυάζει τη στοργή με την πειθαρχία και να μην ανήκει σε κάποια από τις παρακάτω κατηγορίες…
Ο απών πατέρας, είναι αυτός που έχει αφήσει το έργο της αγωγής του παιδιού αποκλειστικά στη μητέρα.
Ο αυστηρός, είναι αυτός που ζητά από τα παιδιά του να είναι πάντα πρώτα σε όλα, και σπάνια επιβραβεύει την κάθε είδους επιτυχία τους.
Ο αυταρχικός πατέρας, ο άκαμπτος, που επιθυμεί να επιβάλλεται και δεν «ακούει» τις επιθυμίες των παιδιών του.
Ο εχθρικός πατέρας, είναι αυτός που εκφράζεται μόνο με ακραίους τρόπους και συμπεριφέρεται βίαια.
Ο επιεικής, είναι αυτός που φοβάται να επιβληθεί και είναι ανίκανος να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του.
Ο «ιδανικός» πατέρας, αν υπάρχει φυσικά…, είναι ίσως ο δημοκρατικός. Αυτός που σέβεται τα «θέλω» των παιδιών του, αλλά θέτει όρια στην καθημερινότητα τους. Δεν γίνεται ποτέ αυταρχικός χωρίς αφορμή και πάντα είναι διαθέσιμος για συζήτηση και επίλυση των προβλημάτων τους. Να είναι αυτός που το παιδί δεν πρέπει να φοβάται, αλλά να τον σέβεται και να τον αγαπά.
Daddy cool: σ’ αγαπώ
Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α
*Η Καλλιόπη Γραμμένου είναι συγγραφέας – δημοσιογράφος, παιδαγωγός – εμψυχώτρια
