Ξεκίνησε το τζόγο 12-13 χρόνων… Η εξομολόγηση του ποδοσφαιριστή Γιάννη Σίμωση, συγκλονίζει.

Προ ημερών διάβαζα, ότι τα τελευταία χρόνια, τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας, μαστίζει ο τζόγος ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες. Ότι δηλαδή, στις ηλικίες 12-20χρόνων, σημειώνονται μεγάλα ποσοστά εθισμού.

Ο εφηβικός τζόγος και τα τυχερά παιχνίδια, είναι ένα θέμα που παίρνει διαστάσεις μέσα στην κοινωνία. Πολλοί γονείς σήμερα δεν γνωρίζουν πόσο εύκολη πρόσβαση μπορεί να έχει το παιδί τους σε τυχερά παιχνίδια, που ενδεχομένως να το οδηγήσουν στον τζόγο.

Εάν ένας έφηβος θέλει να χαλάσει τα χρήματα του στον τζόγο/τυχερά παιχνίδια, μπορεί είτε να πάει σε ένα από τα χιλιάδες παράνομα μαγαζιά που υπάρχουν και δεν ελέγχονται από κανέναν, ή να παίξει μέσω διαδικτύου.

Με αφορμή λοιπόν αυτούς του προβληματισμούς, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη συνέντευξη του 29χρονου ποδοσφαιριστή Γιάννη Σίμωση, όπου μιλάει για την εξάρτησή σου από το τζόγο και τις προσπάθειές του να απεξαρτηθεί. Μια συνέντευξη που συγκλονίζει, με την παραδοχή του μεγάλου προβλήματος που αντιμετώπισε, σχετικά με το τζόγο.

Ο 29χρονος ποδοσφαιριστής Γιάννης Σίμωσης, εδώ και χρόνια αγωνίζεται στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στην Αδελαϊδ Ολιμπίκ, ενώ είχε ξεκινήσει από τον Πανιώνιο και ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, Πανθρακικός και Κέρκυρα.

Ο 29χρονος φορ σε μια συνέντευξή του στην ΕΡΑ Σπορ, αποκάλυψε τη μάχη που δίνει για να απεξαρτηθεί από τον τζόγο, ένας εθισμός που λίγο έλειψε να τον καταστρέψει.

«Σήμερα συμπληρώνω 38 μήνες αποχής από τον τζόγο. Είμαι 38 μήνες καθαρός. Έπαιζα κυρίως στοίχημα, αλλά είχα δοκιμάσει όλα τα είδη τζόγου όπως καζίνο, ιππόδρομο κλπ.

Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεκινά με απλά στοιχήματα με φίλους στο μπιλιάρδο από τα 12-13 μου χρόνια. Ειδικά όταν έφυγα στην Αθήνα για τον Πανιώνιο μετά τα 15, ήμουν μόνος και είχα δικά μου λεφτά, ξέφευγα όλο και πιο πολύ.

Είχα μεγάλη οικονομική άνεση από την οικογένειά μου. Στην αρχή όταν πρωτο-έπαιξα κέρδισα και είδα ότι “το έχω”, οπότε νόμισα ότι θα συνεχίσω έτσι και θα γίνω εκατομμυριούχος. Όμως το μηχάνημα, δεν μπορεί να το κερδίσει κανείς. Η οικογένειά μου ήταν και είναι εξαιρετική. Εγώ φορούσα τα καλά μου ρούχα, είχαμε και ένα καλό όνομα στην γειτονιά, έπαιζα ποδόσφαιρο, ήμουν κοινωνικός και όλοι έλεγαν τα καλύτερα, αλλά τελικά είχα πολλά προσωπεία. Όποτε ήθελα είχα το καλό πρόσωπο».

Για το αν επηρεάστηκε η καριέρα του εξαιτίας του εθισμού του σχολίασε: «μέχρι πριν τρία χρόνια άλλαζα συνέχεια ομάδα λόγω της αστάθειας του χαρακτήρα μου. Αγαπάω πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως παρά την μεγάλη μου αγάπη δεν μπόρεσα ποτέ να αφοσιωθώ στο 100%. Ο εθισμός μου είχε συνέπειες στην επαγγελματική μου καριέρα που ξεκίνησε λαμπρά από τον Πανιώνιο σε ηλικία μόλις 17 ετών στην SuperLeague, αλλά όταν έχεις χάσει… ένα καράβι λεφτά δεν μπορείς να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος».

Σε ερώτηση, αν έχει ποντάρει ποτέ σε αγώνα που έπαιξε είπε: «Δεν έχω παίξει ποτέ κατά της ομάδας μου, παρότι ήξερα τα αποτελέσματα ορισμένες φορές. Φυσικά υπήρχε τζόγος. Εγώ πάντα ήθελα όταν αγωνίζομαι να κερδίζω και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και αυτό έκανα. Θυμάμαι μια φορά χαρακτηριστικά, ήμουν στον πάγκο και μπήκα μέσα τελευταία στιγμή. Αλλάξαμε όλη την ενδεκάδα βάζοντας τους σχετικά πιο αδύναμους παίχτες. Σκόραρα, προηγηθήκαμε και κατά κάποιο τρόπο υπήρξε κάποιο άγχος, αλλά στην συνέχεια μας συνέτριψαν».

Πότε και γιατί αποφάσισε να βάλει ένα τέρμα σε όλα αυτά? Ο 29χρονος ποδοσφαιριστής εξομολογείται: «Στο τέρμα έφτασα πριν τρία χρόνια και τρεις μήνες. Τότε συνέβη κάτι στον πατέρα μου που είχε μια επιχείρηση. Τον κατασπαράξανε και μείναμε στο δρόμο. Είχα κλέψει χρήματα από τον πατέρα μου, το κατάλαβε και μου είπε ότι θα βρίσκαμε μια λύση ή θα έφευγα από το σπίτι. Πήγα σε Κέντρο Απεξάρτησης. Το Κέντρο με βοήθησε γιατί ενώ αρχικά μπήκα για να μπω, όσο περνούσαν οι μέρες και ήμουν καθαρός από τον τζόγο καταλάβαινα πως υπάρχει ζωή και χωρίς τον τζόγο. Το μυαλό μου καθάρισε.

Σήμερα είμαι πεπεισμένος και σίγουρος για αυτό, γιατί έχω και ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν και με βοηθάνε. Πήγα σε κέντρο απεξάρτησης και το έκανα για να το κάνω… Έφτασα στο δικό μου πάτο. Δεν υπάρχει πάτος βέβαια, πάντα υπάρχει και κάτι πιο κάτω. Έψαχνα βαθιά μέσα μου σανίδα σωτηρίας.

Όταν μπήκα στο κέντρο απεξάρτησης, μέρα με τη μέρα το μυαλό μου άλλαζε και όσο περνούν οι μέρες και δεν παίζεις και είσαι καθαρός, βλέπεις ότι υπάρχει ζωή και χωρίς τον τζόγο. Κάτι που τότε δεν το έβλεπα.

Σήμερα είμαι πεπεισμένος και σίγουρος, επειδή έχω και ανθρώπους δίπλα μου που με βοηθάνε. Το πρώτο βήμα για να ξεκινήσεις την απεξάρτηση είναι να αποδεχθείς ότι είσαι άρρωστος. Αυτό είναι και το δυσκολότερο κομμάτι. Εγώ αντιδρούσα και δεν ήθελα να το αποδεχθώ. Σήμερα όμως το γνωρίζω και το αποδέχομαι. Προσέχω σαν τους διαβητικούς. Δεν θα φάω ότι δεν πρέπει, αυτό είναι το πρώτο απ’ όλα».

Η βαθειά και ειλικρινή κατάθεση ψυχής του Γιάννη Σίμωση για το πρόβλημα με το τζόγο, ολοκληρώνεται λέγοντας τα εξής: «έκλεβα την οικογένειά μου για να παίξω στοίχημα. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό. Κάθε εθισμός έχει τους δικούς του πόνους, ψυχοσωματικούς. Ο τζόγος έχει στερήσεις, πόνο, τρέλα, παράνοια. Εμένα χάλασαν τα δόντια μου από το άγχος και τα μαλλιά μου άσπρισαν και πέσανε. Με βοήθησε το ότι ήμουν εσώκλειστος τρεις μήνες στο σπίτι χωρίς κινητό με επαφή μόνο μια εβδομάδα με την οικογένεια μέσω τηλεφώνου από το Κέντρο. Ήταν ένα Πανεπιστήμιο εκεί μέσα.

Είμαι πλέον στην Οργάνωση Ανώνυμων Τζογαδόρων. Θεωρώ πως αφού τα κατάφερα εγώ, μπορούν να τα καταφέρουν όλοι. Θέλω να βοηθήσω αυτούς που έχουν παρόμοιο πρόβλημα και να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Τέλος, να επισημάνω ότι δεν έχει σχέση το πόσο παίζεις για να καταλάβεις ότι έχεις εξάρτηση. Κάποιος που έχει ένα και το χάνει, έχει το ίδιο πρόβλημα με αυτόν που έχει δέκα και επίσεις χάνει αυτά τα δέκα. Ο άρρωστος παίζει όσα έχει. Αν έχει πενήντα σεντς, θα παίξει πενήντα σεντς, αν έχει ένα εκατομμύριο θα παίξει ένα εκατομμύριο…»

Πηγή:www.aek365.org

Τιμήστε μας με ένα like στη σελίδα μας στο facebook parents24.gr – 24 ώρες γονείς,

στο Instagram: https://www.instagram.com/parents24.gr