Βιβλία
Η γειτονιά των ονείρων
Γράφει η Σωτηρία Παπαρσένη
Η γειτονιά των ονείρων
Ρούλα Σαμαϊλίδου
Μιχάλης Σιδέρης, 2013
σελ. 470
Ο ξεριζωμός απ’ τα παράλια της Μικράς Ασίας, το Ρεϊζντερέ και τα Αλάτσατα, η προσφυγιά κι η νέα ζωή στην Λήμνο κι άλλα Ελληνικά νησιά. Η τρυφερή και συγκινητική ιστορία μιας οικογένειας που θα μπορούσε να είναι όλων μας. Η Ρούλα Σαμαϊλίδου ενορχηστρωτής ενός κρεσέντο συναισθημάτων κι οι αναγνώστες το «μαγεμένο» κοινό.
Από τη χερσόνησο της Ερυθραίας και πιο συγκεκριμένα το Ρεϊζντερέ, έρχονται κυνηγημένοι η Πανανή με τον μικρό της γιο, Μανώλη, στην αγκαλιά. Σε μια βάρκα όσοι χώρεσαν απ’ το χωριό και τις γύρω περιοχές έτρεξαν να σωθούν ή κάλλιο να πνιγούν στη θάλασσα παρά απ’ το μαχαίρι των Τούρκων. Βρισκόμαστε στο 1922 στην παράλληλη καταστροφή της Σμύρνης. Στο τέλος του ταξιδιού η Πανανή θα σταθεί τυχερή μέσα στην ατυχία της να βρει καταφύγιο και ανθρώπους να της σταθούν, παλιούς συνεργάτες του χαμένου της συζύγου. Στην Λήμνο θα προσπαθήσουν να αρχίσουν ξανά τη ζωή τους, θα συγκεντρωθούν σε μια γειτονιά και θα την ονομάσουν «η γειτονιά των ονείρων».
Όταν ο Μανώλης μεγαλώσει, η μάνα θα του αποκαλύψει που είχε κρύψει τα οικογενειακά κειμήλια στο Ρεϊζντερέ και θα του ζητήσει να γυρίσει στον τόπο τους, στο σπίτι τους και στις αναμνήσεις. Κι ο Μανώλης θα κάνει αυτό το ταξίδι με τόλμη παρά τους κινδύνους. Τίποτα δεν θα θυμίζει το χωριό τους όμως και τις ομορφιές που του ‘λεγε η Πανανή. Μόνο το σπίτι τους θα μοιάζει στην παλιά του μορφή. Το σπίτι τους που τώρα σ’ αυτό θα κατοικεί ο Τούρκος Σελίμ Σελίκογλου. Ο Μανώλης θα του προσφέρει μερίδιο των ευρημάτων αρκεί να του επιτρέψει εκείνος να ψάξει.
Ένα βιβλίο ξεχωριστό είναι «Η γειτονιά των ονείρων». Καλογραμμένο, με ήρωες τρυφερούς, προσιτούς, ανθρώπους δικούς μας. Η ιστορία ζωντανεύει σαν παραμύθι που λέγεται από στόμα σε στόμα. Οι ήρωες στέκουν απέναντί μας. Μοιράζονται μαζί μας τους καημούς, τις έγνοιες μα και τις χαρές και τα όνειρά τους. Η Πανανή αντιπροσωπεύει επάξια την Ελληνίδα μάνα με το δυναμισμό, την αυτοθυσία, την τρυφεράδα προς τα παιδιά της και το σεβασμό και την απόλυτη αγάπη προς τον έρωτα της ζωής της. Οι εικόνες γεμάτες από μυρωδιές και γεύσεις, ιδιωματισμούς, έθιμα και τραγούδια του Ρεϊζντερέ μάς συντροφεύουν. Οι ιστορικές αναφορές απαραίτητες μα διόλου κουραστικές. Και το συναίσθημα διάχυτο και κατακλυσμιαίο.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να μην εγκαταλείπει την ελπίδα την ύστατη. Να σκύβει λίγο το κεφάλι ίσα για να πάρει τη βαθειά ανάσα και πάλι να ξεκινά με ορμή και δύναμη μεγαλύτερη από πριν. Κι οι Ρεϊζντεριανοί, απλοί άνθρωποι περιγράφονται μα με καρδιά γεμάτη αγάπη, πίστη και τραγούδι. Και πάνω απ’ όλα με όνειρα, σαν το όνομα που έδωσαν στη γειτονιά τους.
