Αργυρώ Μουντάκη
Παππού μένεις σπίτι; Δύο σκέψεις ενώ #μένουμεσπίτι
-Παππού μένεις σπίτι;
-…..
– Ωραία, έτσι πρέπει…
-…
-Μπορείς να βγαίνεις και μέχρι την αυλή, εντάξει; Αλλά να μην μιλάς σε περαστικούς….
[Από αληθινό διάλογο παππού-εγγονού]
Η ζωή μας άλλαξε σχεδόν εν μία νυκτί… και όλοι κλειστήκαμε στα σπίτια μας με μόνη διέξοδο για τους αγαπημένους μας το τηλέφωνο ή την βιντεοκλήση, ενώ για την επαφή μας με την κοινωνία την τηλεόραση και τους υπολογιστές μας.
Οι παππούδες που έχουν το σπίτι τους και μένουν εκεί είναι σε γενικές γραμμές, αν προσέχουν οι ίδιοι και οι οικείοι τους, ασφαλείς. Σκέφτομαι όμως πολυ τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία. Οι άνθρωποι που τους φροντίζουν αναγκαστικά μπαίνουν και βγαίνoυν, δίχως να το θέλουν κι οι ίδιοι γίνονται φορείς του ιού, στατιστικά να το δούμε είναι πολύ επικίνδυνο… Μήπως να δίνονταν οικονομικά κίνητρα ώστε κάποιο προσωπικό να έμενε μόνιμα μέσα στα γηροκομεία και έτσι να υπάρχει διπλό όφελος για όλους;
Αφουγκράζομαι βέβαια και νιώθω κι η ίδια τον φόβο για τις συνέπειες στην εργασία, στην οικονομία και αναλογίζομαι… αν έμαθα κάτι από τη συναναστροφή μου με ανθρώπους τόσων εθνικοτήτων στο εξωτερικό είναι ότι η Ελλάδα έχει τον απόλυτο θαυμασμό τους για κάτι που δεν βρίσκεις παρά μόνο σε μεσογειακές χώρες (μιλάω πάντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο), τον ΗΛΙΟ, τον ελληνικό ήλιο. Κι αν οταν λήξει αυτό κι ο βορειοευρωπαιος αποφασίσει κάπου να πάει, σίγουρα δεν θα ειναι στην αμφιλεγόμενη απο μέτρα και ειλικρίνεια Τουρκία, ούτε στις τόσο πληγωμένες Ιταλία και Ισπανία, που φαντάζουν σκηνικό τρομακτικό.
Αν η Ελλάδα μπορέσει να κρατήσει αυτήν την πειθαρχία, αυτό θα είναι προς όφελος και της χώρας σε τουριστικό επίπεδο, άρα και σε οικονομικό επίπεδο γενικότερα.
Θα γυρίσουμε πιο γρήγορα σε κανονικότητα, ενδεχομένως, και όσο λιγότερο τραυματισμένοι σε ανθρώπινες ζωές, αυτό, πέραν του βάθους και της ουσίας, θα έχει και άλλα συνακόλουθα οφέλη.
Και κλείνοντας, ναι, ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ γιατί έτσι θα βγούμε πιο γρήγορα, γιατί έτσι δεν θα τραυματιστούμε πολύ σε ανθρώπινες ζωές μα τελικά και οικονομικά. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ και προσπαθούμε να το ζήσουμε με ψυχραιμία και υπομονή. Ενημερωνόμαστε ναι, δεν πανικοβαλόμαστε όμως και… ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!!!
