Αργυρώ Μουντάκη

Το Gambit της βασίλισσας: Το σύγχρονο παραμύθι που μαγεύει!

By  | 


Λίγοι ίσως έχουν μείνει από τους συνδρομητές του Netflix, που να μην έχουν παρακολουθήσει αυτή τη σειρά επεισοδίων, με προς το παρόν έναν μόνο κύκλο. Και οι περισσότεροι από αυτούς που την παρακολούθησαν δηλώνουν φανατικοί θαυμαστές τόσο της σειράς όσο και της πρωταγωνίστριας, της Μπεθ. Την είδα και εγώ. Και δεν θα σας κρυφτώ καθόλου. Με απορρόφησε, με παρέσυρε και ως άνθρωπος που αγαπώ τα παραμύθια με έκανε να μπω στον παραμυθένιο κόσμο του σεναρίου της πολύ γρήγορα και εύκολα. Η σκηνοθεσία υποστηρίζει πολύ αυτό το παραμυθένιο σενάριο, που προέρχεται από ένα βιβλίο ενός όχι πολυγραφότατου, αλλά άκρως επιτυχημένου συγγραφέα, του Walter Tevis στα 1983, γνωστός και από τα άλλα δύο βιβλία του που έγιναν ταινίες, το “The Man Who Fell to Earth” και “The Color of Money”, το οποίο ήταν sequel του “Hustler”.

Η Μπεθ στο υπόγειο του ορφανοτροφείου έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με το σκάκι με καθοδηγητή τον φροντιστή του ιδρύματος.

H μανιέρα του ορφανού παιδιού, που εγκαταλελειμμένο λόγω θανάτου των γονιών του καταλήγει σε ένα ίδρυμα και από εκεί σε θετούς γονείς, οι οποίοι ενίοτε δεν είναι και το καλύτερο αποκούμπι, είναι ιδιαίτερη προσφιλής και “πιασάρική” λόγω του συναισθηματικού φορτίου που φέρει. Όλοι χαιρόμαστε να βλέπουμε αυτό το δίχως προοπτικές παιδί, που μπορεί να έπεσε θύμμα bullying, μπορεί να κακοποιήθηκε και σίγουρα δεν είχε ούτε την οικονομική ούτε την ψυχολογική στήριξη για να επιτύχει, τελικά να αποδεικνύει τις στατιστικές και τις πιθανότητες αστείες και να καταφέρνει να διαπρέπει στον τομέα του.

Αυτή είναι η Μπεθ. Με κάτι από Όλιβερ Τουίστ του Καρόλου Ντίκενς ή με κάτι από Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλιγκ, η Μπεθ ενσαρκώνει το ορφανό παιδί με το ιδιαίτερο χάρισμα που καταφέρνει το αδιανόητο, όχι απλώς να διαπρέψει ως ορφανό παιδί, αλλά ως κορίτσι, σε μία άκρως ανδροκρατούμενη συντηρητική αμερικανική κοινωνία, και στη συνέχεια ως γυναίκα παγκόσμια απέναντι στον αέναο εχθρό της Αμερικής, τη Ρωσία. Με τους Ρώσους να υποκλίνονται με ευγένεια στο μεγαλείο της και στο τέλος να την αγκαλιάζουν με μεγαλοσύνη. Όπως όλοι οι πρώην αντίπαλοί της την αγκάλιασαν με μεγαλοσύνη. Γιατί εξάλλου αυτό της άξιζε. Με καλύτερή της φίλη την έγχρωμη ορφανή κοπέλα από το ορφανοτροφείο, αυτή η έγχρωμη είναι που θα τη στηρίξει οικονομικά, όταν δεν βλέπει φως από πουθενά. Όταν η Μπεθ θα στηρίξει τις απόψεις της και δεν θα ξεπουλήσει τις θέσεις της για χάρη του διαθέσιμου μοναδικού χορηγού που έχει εν έτει 1967 η Μπεθ θα γίνει στα μάτια μας η ηρωίδα, το σύμβολο της επανάστασης των γυναικών όχι μόνο τότε, αλλά πάντα (μην ξεχνάμε ότι πρώτη φορά έπαιξε γυναίκα εναντίον σε άντρα σε παγκόσμιο επίπεδο μετά το 1980, το σενάριο γαρ… συγγραφική αδεία…).

Η Μπεθ είναι μια σύγχρονη σταχτοπούτα, δίχως τον πρίγκιπα που περιμένει να την σώσει από την κακιά μητριά. Αλλά με πολλούς πρίγκιπες, που υποκλίνονται στο μεγαλείο του ταλέντου της, που μαγεύονται από τη γοητεία της, τόσο που προστρέχουν να τη βοηθήσουν προκειμένου να βγει νικήτρια στις μεγάλες μάχες, να εκπροσωπήσει την χώρα της στο τέλος.

Η Μπεθ έχει πολλούς “πρίγκιπες” που επιθυμούν να τη σώσουν, όμως δεν κρέμεται από κανέναν, δεν εξαρτάται. Περήφανη τραβάει το δρόμο της. Παίρνει τις βοήθειες δίχως όμως συναισθηματικές εξαρτήσεις. Δείχνει την ευγνωμοσύνη της με τον τρόπο της, μικρές αποχρώσες έννοιες με λέξεις, φράσεις, βλέμματα. Μιλάει λίγο, πράγμα σπάνιο για το φύλο μας και επιπλέον δεν ταυτίζεται με τις κοπέλες της εποχής της, που ακούν μουσική, κυνηγούν τον καλό γάμο και τη μητρότητα ως κορωνίδες της ζωής τους. Ένα πράγμα όμως είναι αυτό που τη διαχωρίζει από αυτήν την αποστασιοποιημένη, ίσως “αντρική” νοοτροπία της εποχής της, η αγάπη της για την κομψότητα. Εκεί θυμάται ότι είναι θηλυκό. Φορώντας επί χρόνια τη στολή του ορφανοτροφείου, λαχταρά το ωραίο ντύσιμο, εξάλλου η κομψή της σιλουέτα αναδεικνύει κάθε ρούχο που φοράει.

Το λευκό ντύσιμο στην κρύα Ρωσία μετά τη νίκη της είναι ένας συμβολισμός του θριάμβου της λευκής βασίλισσας, όπως είπαν οι υπεύθυνοι της ταινίας.

Η ενδυματολογική απόδοση της Μπεθ είναι ένα έργο τέχνης. Απολαμβάνει όποιος αγαπάει το ωραίο ντύσιμο να βλέπει τη Μπεθ ντυμένη κομψά, και για έναν επιπλέον λόγο, για την αντίθεση με το πριν, τη στολή του ορφανοτροφείου, αλλά και για το αίσθημα της επίτευξης, γιατί κάθε ρούχο ωραίο που φοράει η Μπεθ το έχει κερδίσει με τον ιδρώτα της, παίζοντας σκάκι. Δεν της χαρίστηκε τίποτα. Ούτε καν η μικρή βοήθεια που της προσφέρει η θετή της μητέρα δεν προσφέρεται δίχως αντάλλαγμα. Η μητέρα παίρνει προμήθεια για κάθε νίκη της Μπεθ, ενώ απολαμβάνει πολυτελή ταξίδια και την ευγένεια και καλοσύνη της Μπεθ ως το τέλος να τη συνοδεύει. Μια σχέση που έρχεται να αποκαταστήσει την χαμένη αίσθηση της Μπεθ για τη νεκρή μητέρα της. Εδώ βλέπουμε και την κλιμάκωση στη σχέση θετής μητέρας-Μπεθ. Μια σχέση που ξεκινάει κάπως αδιάφορα και καταλήγει να είναι στήριγμα ζωής για την Μπεθ.

Γι΄αυτό κι όταν χάνει τη θετή της μητέρα καταρρέει. Ο αλκοολισμός χορεύει πλέον πάνω στην αδυναμία της και η Μπεθ φτάνει στο ναδίρ. Όμως δεν θα τη νικήσει. Ακόμα και αυτή η δύναμή της να ξεφύγει από τις παιδιόθεν εξαρτήσεις της είναι ένα ακόμα στοιχείο που την κάνουν ηρωίδα στην καρδιά μας.

Γιατί ήρωας δεν είναι τίποτα άλλο από τον χαρακτήρα που έχει κάνει τη μεγαλύτερη διαδρομή στη ζωή του. 

Το σενάριο δεν αφήνει κενά, κι αυτό είναι επίσης εντυπωσιακό. Εγώ που αγαπώ την αληθοφάνεια παντού, στην λογοτεχνία, στον κινηματογράφο, στο θέατρο, δεν μπορούσα να πω το απλό, που θα έλεγα σε άλλη περίπτωση… πώς ένα παιδί δίχως ουσιαστική φροντίδα στη μόρφωσή του διαπρέπει σε ένα τόσο πνευματικό, νοητικό παιχνίδι; Κι όμως, το σενάριο έρχεται να με αποστομώσει. Η μητέρα της Μπεθ ήταν σπουδαία επιστήμονας, μαθηματικός, και η ίδια η Μπεθ είναι εκπληκτική στις μαθηματικές της γνώσεις. Προφανώς εκπαιδευμένη από μικρή από τη μητέρα της. Η δύναμη του μυαλού της λοιπόν τεκμηριώνεται σεναριακά. Αλλά και σε άλλα πολλά σημεία βλέπουμε ότι τίποτα, καμία σκηνή δεν είναι τυχαία.

Αν δεν την έχετε ήδη δει και σας αρέσουν τα παραμύθια δείτε την! Ό,τι πρέπει για τα ήσυχα εορταστικά βράδια της καραντίνας. Καλές γιορτές σε όλους!!!

Τιμήστε μας με ένα like στη σελίδα μας στο facebook parents24.gr – 24 ώρες γονείς,

στο Instagram: https://www.instagram.com/parents24.gr/

και στην προσωπική μου Αργυρώ Μουντάκη

Σχολιάστε εδώ!