Συνεντεύξεις
Αγγελική Δαρλάση: Μετανιώνω για όλες εκείνες τις φορές που θύμωσα με τα παιδιά μου, ενώ ήταν πιο απλό να γελάσω
Αγγελική Δαρλάση
Μητέρα δυο αγοριών 8 και 10 ετών
Βιβλίο: «Όταν έφυγαν τα’ αγάλματα», εκδόσεις Μεταίχμιο
Όταν έγινα μητέρα άλλαξε στη ζωή μου… άλλαξε όλη μου η ζωή. Έγινε πιο απλή και πιο σύνθετη, πιο όμορφη και πιο ζόρικη, πιο συναρπαστική και πιο συνηθισμένη και σίγουρα τόσο γεμάτη, από πολλές πλευρές.
Μετανιώνω για όλες εκείνες τις φορές που θύμωσα με τα παιδιά μου, ενώ ήταν πιο απλό να γελάσω.
Δεν μετανιώνω που παραμέρισα τη μία επαγγελματική μου ιδιότητα (τη σκηνοθετική) για να είμαι περισσότερο κοντά στα παιδιά μου. Ήταν συνειδητή επιλογή μου κι αυτό που ένιωσα ως «σωστό» για μένα και την οικογένειά μου.
Η πιο ωραία στιγμή μου ως γονιός είναι όταν τα αγόρια μου μού λένε «σ’ αγαπώ» ή όταν δεν μου λένε κι απλώς μου σκάνε ένα πεταχτό φιλί, ή όταν με κοιτάνε μ’ αυτό το βλέμμα που λέει «σ’ αγαπώ μαμά».
Η πιο δύσκολη στιγμή μου ως γονιός ήταν όταν το ένα μου παιδί χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μέρες. Έπρεπε να βρω αντοχές που ούτε ήξερα πως έχω προκειμένου να είμαι δυνατή, πρωτίστως για εκείνο.
Αντικείμενα που φυλάω από το μεγάλωμα του παιδιού μου. Τα πρώτα παπουτσάκια τους, ζωγραφιές τους, καρτούλες – σημειωματάκια, τα αγαπημένα τους πρώτα βιβλία, τ’ αγαπημένα τους παιχνίδια, τα μικρά λουλουδάκια που κόβουν και μου χαρίζουν (να ξέρατε πόσες ξυνίθρες και χαμομήλια έχω στο συρτάρι).
Με κάνει χαρούμενη όταν τα βλέπω τόσο χαμογελαστά, γεμάτα αυτοπεποίθηση και χαρούμενα.
Μαζί τους θέλω να βλέπω τον κόσμο μέσα από άλλη ματιά: τη δικιά τους. Σαν να πρόκειται για έναν καινούριο κόσμο.
Για το βιβλίο:
Εμπνεύστηκα το βιβλίο από μια φωτογραφία σε ένα σχετικό με την απόκρυψη των αρχαιοτήτων άρθρο του φίλου μου αρχαιολόγου Κώστα Πασχαλίδη. Δείχνει τον Κούρο της Αναβύσσου δεμένο με σχοινιά να ετοιμάζεται να θαφτεί σ’ ένα όρυγμα μπροστά του και γύρω του οι εργάτες του μουσείου.
Για να το γράψω χρειάστηκε να κάνω πολλή έρευνα που όμως την απήλαυσα.
Αγάπησα περισσότερο σε αυτό τους ανθρώπους εκείνης της εποχής (του 1940) που νοερά συνάντησα καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής. Αγάπησα τις νύχτες που δεν μπορούσα να κοιμηθώ επειδή τους σκεφτόμουν. Τα ξενύχτια που έριξα προκειμένου να προχωρήσω την ιστορία ή για να τσεκάρω πάλι κάποια ιστορική πηγή.
Αν έλεγα σε μια πρόταση το μήνυμα του βιβλίου αυτή θα ήταν πως δεν ξέρω, επειδή δεν πιστεύω στα μηνύματα στην τέχνη. Θα μπορούσα να πω πως είναι ένα βιβλίο που μιλάει, μεταξύ άλλων, και για «τη μικρή πατρίδα» που κουβαλάει ο καθένας ξεχωριστά μέσα του. Που μιλάει για τη φιλία, την ανθρωπιά, την αξία του να αντιστέκεσαι σε ό, τι σε πληγώνει, για τη σημασία να προστατεύεις ό, τι αγαπάς και ό, τι νιώθεις πως σε ορίζει.
Η πιο αγαπημένη μου στιγμή στο βιβλίο ίσως να είναι εκεί που η Αγγελίνα κι ο Τίκο πάνω στο ποδήλατο ποδηλατούν στην πρωινή Αθήνα. Κι εκεί που οι γυναίκες τραγουδώντας και κλαίγοντας τυλίγουν σ’ εφημερίδες τα ειδώλια. Κι εκεί που η Αγγελίνα συνομιλεί με την Σφίγγα. Πολλές οι αγαπημένες στιγμές, μάλλον.
Το παιδί μου μου είπε για το βιβλίο… «Μου υπόσχεσαι πως θα συνεχίσεις να γράφεις έτσι;»
Η μητρότητα και η λογοτεχνία άλλοτε συνδυάζονται κι άλλοτε όχι. Άλλοτε αλληλοτροφοδοτούνται κι άλλοτε μοιάζει να πρόκειται για τον πιο δύσκολο συνδυασμό.
Σύντομο βιογραφικό:
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Παραστατικές Τέχνες στο R.C.S.S.D. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάματος Η Άλλη Πλευρά και της δισκογραφικής εταιρείας Puzzlemusik. Έχει δουλέψει σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις, performances, συναυλίες. Έχει μεταφράσει θέατρο και πεζογραφία. Γράφει από το 2000. Πολλά βιβλία και θεατρικά της έργα έχουν διακριθεί και βραβευθεί. Καλεσμένη του The Greek play project συμμετέχει σε Τhink Τank θεατρικών συγγραφέων σε πρόγραμμα της Ένωσης Ευρωπαϊκών Θεάτρων. Διδάσκει θέατρο/θεατρική παιδεία καθώς και δημιουργική γραφή (σε μικρούς και σε μεγάλους) και φυσικά… γράφει.
Τα βιβλία της είναι: Η Ξύπνια Βασιλοπούλα («Μικρές Καληνύχτες»-Μεταίχμιο, 2016), Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα (Μεταίχμιο, 2015 – Βραχεία Λίστα Κύκλου Ελληνικού Παιδικού βιβλίου), Το Παλιόπαιδο (Πατάκης, 2014 – Αναγραφή στο Διεθνή Τιμητικό Πίνακα της ΙΒΒΥ για τη συγγραφή/ Βραβείο για τη συγγραφή και την εικονογράφηση από το Ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ- Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου/ Βραχεία Λίστα του περιοδικού «Αναγνώστης»), Οι Ονειροφύλακες κι ο Φάρος των Ονείρων (Πατάκης, 2013) , Με λένε… Σύννεφο ή οι άγραφες σελίδες μιας Νεφέλης (Πατάκης, 2012 -Βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων, Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και Περιοδικού «Αναγνώστης»), Το Δέντρο που είχε φτερά (Παπαδόπουλος, 2010 -Βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων και Περιοδικού «Διαβάζω») Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο (Πατάκης, 2009 – Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου/ White Raven της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας Μονάχου/ Βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων και Περιοδικού «Διαβάζω»/ Κρατικό Βραβείο Παιδικού Θεατρικού έργου για τη θεατρική μεταφορά του), Ονειροφύλακες (Πατάκης, 2004 – Κρατικό Βραβείο Παιδικής- Νεανικής Λογοτεχνίας)
Σε CD κυκλοφορεί η μουσικοθεατρική διασκευή της στο βιβλίο του Lewis Carroll Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (Puzzlemusik)
Link Facebook: https://www.facebook.com/angeliki.darlasi
