Αρπαγές παιδιών – Ξεκινά ένα ξενικό φαινόμενο στη χώρα μας;

Γράφει η Παρασκευή Καράπα*

Τις τελευταίες μέρες η επικαιρότητά μας αποτελείται από πολύ άσχημες έως και τρομακτικές ειδήσεις. Ο λόγος γίνεται για την εξαφάνιση των παιδιών. Στην Ε.Ε. κάθε δύο λεπτά εξαφανίζεται ένα παιδί. Δεν θα στοχεύσω ως προς την ηλικία, το ύψος, το ίδιο χρώμα μαλλιών και ματιών, που παρατηρήθηκε στις δυο τελευταίες εξαφανίσεις, ούτε και σε τι είδους εγκληματικές συμμορίες μπορεί να υποπέσει το εκάστοτε παιδί. Αλλά θα επικεντρωθώ στον τρόπο καθεαυτό της ίδιας της εξαφάνισης.

Θυμάμαι κιόλας από τα προπτυχιακά μου μαθήματα, εξειδικευμένοι καθηγητές στην εγκληματολογία μας τόνιζαν πως η γνωστή “αρπαγή” δεν υφίσταται στα πλαίσια της ελληνικής χώρας. Δεν θα έρθει δηλαδή κάποιος με το φορτηγάκι στη μέση του δρόμου από το πουθενά να αρπάξει το παιδί μας. Κάτι τέτοιο το συναντάμε σε κινηματογραφικά φιλμ, και πως στην Ελλάδα τουλάχιστον τις περισσότερες (αν όχι όλες) τις φορές, το περιβάλλον του παιδιού είναι εκείνο που θα μας οδηγήσει στην λύση. Το φαινόμενο της αρπαγής το συναντούμε κυρίως σε ξένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ.

Τι γίνεται όμως τα τελευταία γεγονότα έρχονται να αναιρέσουν όλα όσα ήδη ξέρουμε; Εμφανίζονται φορτηγάκια άγνωστης προέλευσης, εμφανίζονται άγνωστα πρόσωπα που με τον δικό τους ύπουλο και πονηρό τρόπο πλησιάζουν παιδιά όπου μέσα σε λίγα λεπτά μπορούν να τα πείσουν να τους ακολουθήσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό και πως μπορούμε να το προλάβουμε;

Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε “καλύτερα το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν”. Το ίδιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση. Αν είμαστε οι ίδιοι ενημερωμένοι θα μπορούμε να ενημερώσουμε και σωστά τα παιδιά μας. Για αυτό ας δούμε το ψυχολογικό προφίλ του δράστη.

• Το φύλο: Δεν είναι απαραίτητο να είναι πάντα άνδρας. Το γυναικείο φύλο παραπέμπει τα μικρά παιδιά στη μητρική ζεστασιά, όπου τα οδηγεί και εμπιστεύονται πιο γρήγορα.
• Η ηλικία: Όπως επίσης δεν είναι απαραίτητη και η ηλικία. Μπορεί να συναντήσουν τόσο μια νέα, όσο και μια ηλικιωμένη γυναίκα, που για πολλούς και διαφόρους λόγους δεν θα περνούσε από το μυαλό πολλών πως η συγκεκριμένη σχετίζεται με κάποια εγκληματική συμμορία.
• Η πειθώ: Φανταστείτε με πόσο άνεση προσεγγίζει τα παιδιά ώστε εκείνα να ακολουθήσουν. Δεν συναντούν μια παράξενη, αγριεμένη φιγούρα, αλλά π.χ. μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, μια οικεία φιγούρα (σε ότι αφορά την εμφάνιση), που εκπέμπει ζεστασιά. Δυστυχώς όμως ψεύτικη.

Βέβαια συνεχίζω να τονίζω πως τα παραπάνω δεν αποτελούν τον κανόνα. Ευελπιστώ στη χώρα μας να μη φτάσουν οι συνθήκες της αρπαγής, και να μην μιλήσουμε ποτέ για “φαινόμενο”. Ωστόσο το βασικό και απαραίτητο όπλο για αυτές τις καταστάσεις είναι η επίβλεψη και η επικοινωνία γονέα-παιδιού.

• Για μικρότερα παιδιά: Όχι φόβος στην ενημέρωση των παιδιών. Το παιδί πρέπει να μάθει να διαχωρίζει το καλό από το κακό από μικρή ηλικία. Π.χ. ποιους θα πρέπει να εμπιστεύεται και ποιους όχι.
• Για μεγαλύτερα παιδιά: Ναι στην ελευθερία, αλλά με γονικό έλεγχο. Σεβόμαστε τα μυστικά του αλλά τα διαχωρίζουμε από εκείνα που θα το καθιστούν ανήσυχο, ακόμη και στον ύπνο του.

Αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε φοβισμένοι, αν εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε και συζητάμε με τα παιδιά μας τότε δεν θα φοβούνται ούτε εκείνα. Είμαστε τα πρότυπά τους, μας μιμούνται γιατί είμαστε τα ιδανικά τους. Η γονική σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνίας είναι το κλειδί. Σκοπός μας λοιπόν δεν είναι μόνο να ενταχθούν στην κοινωνία μας ως ενήλικες, αλλά να ενταχθούν ως υγιείς ενήλικες, και αυτό προαπαιτεί μια υγιή και χαρούμενη παιδική ηλικία.

*Η Παρασκευή Καράπα είναι Εκπαιδευτική Ψυχολόγος (MSc)

Τιμήστε μας με ένα like στη σελίδα μας στο facebook parents24.gr – 24 ώρες γονείς,

στο Instagram: https://www.instagram.com/parents24.gr/

Σχολιάστε εδώ!