Γιώργος Μπουμπούσης
Ύπνος με τα παιδιά μας;
Γράφει ο Γιώργος Μπουμπούσης
Κι όμως! Υπάρχουν κι εκείνα τα ζευγάρια που μοιράζονται το κρεβάτι τους με τα ανήλικα παιδιά τους για χρόνια ολόκληρα.
Η ώρα του ύπνου είναι ίσως η μοναδική μέσα στην ημέρα που ένα ζευγάρι μένει ουσιαστικά μόνο του. Τα λεπτά πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον ύπνο, μπορούν να αποβούν ωφέλιμα για τη σχέση του ζευγαριού, δίνοντας την ευκαιρία σε αυτό να συζητήσει, να έρθει πιο κοντά, να χαλαρώσει.
Πολλές φορές το παιδί διακόπτει τον νυχτερινό του ύπνο ύστερα από ένα κακό όνειρο, έναν περίεργο θόρυβο, μια αδιαθεσία, αναζητώντας καταφύγιο στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. Η κατάσταση αυτή συχνά παγιώνεται με τους γονείς να αναρωτιούνται πώς το μικρό τους από τη μια φορά βρέθηκε να κοιμάται μόνιμα ανάμεσά τους.
Οι λόγοι που ένα παιδί θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του είναι πολλοί: μπορεί να ξεκινά από μια μαθημένη συνήθεια, που το ευχαριστεί και δεν θέλει να διακόψει, να συνδέεται με φοβίες, να έχει τις πηγές της σε ένα είδος ανασφαλούς προσκόλλησης με κάποιον από τους δύο γονείς, να σχετίζεται με κάποια αναπτυξιακή κρίση, άγχος, συναισθηματικό πρόβλημα κτλ Άλλες φορές πάλι οι ίδιοι οι γονείς πριμοδοτούν μια τέτοια συμπεριφορά είτε γιατί δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους είτε λόγω ενοχών που σχετίζονται με τη δική τους γονεϊκή επάρκεια. Μια από τις συχνότερες ενοχές είναι εκείνη του ελάχιστου χρόνου που αφιερώνουν στα παιδιά εξαιτίας των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων και προσπαθούν λανθασμένα να αναπληρώσουν με τον κοινό ύπνο.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος που οδηγεί τα παιδιά στο κρεβάτι των γονιών τους η ουσία είναι μία:
Το συζυγικό κρεβάτι έχει φτιαχτεί για δύο.
Η μόνιμη εγκατάσταση των παιδιών σε αυτό περνά λάθος μηνύματα για τη σχέση των γονιών τους. Τα παιδιά είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι οι γονείς τους υπήρχαν πριν από αυτά και θα συνεχίσουν να υπάρχουν κι όταν εκείνα εγκαταλείψουν το σπίτι και ακολουθήσουν τις δικές τους πορείες ζωής. Έχουν λοιπόν δικαίωμα να περνούν λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα οι δυο τους, ακόμα κι αν αυτός ο χρόνος είναι η ώρα του ύπνου. Στο παιδιά άλλωστε αρέσει να βλέπουν τους γονείς τους αγαπημένους. Πάνω στην αλήθεια αυτή θα μπορούσαν να στηρίξουν κάποια επιχειρήματά τους οι γονείς: « Η μαμά και ο μπαμπάς θέλουν να κοιμηθούν οι δυο τους γιατί τους αρέσει να περάσουν κάποιες ώρες μόνοι τους, όπως εσένα σου αρέσει να είσαι με κάποιον που αγαπάς και να παίζετε ή να συζητάτε χωρίς άλλοι να βρίσκονται ανάμεσά σας!». Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπουμε στο παιδί να μεταφράσει την άρνηση να μοιραστεί το κρεβάτι μας με έλλειψη αγάπης προς εκείνο, ακόμα κι όταν το επικαλείται για να χειριστεί την κατάσταση προς συμφέρον του!
Επιπλέον η εικόνα της αδιάσπαστης ενότητας ενός ζευγαριού που κοιμάται μαζί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη χάραξη μιας συνεπούς γραμμής ανατροφής, δίνοντας το σαφές μήνυμα στα παιδιά ότι οι γονείς αποφασίζουν αγαπημένοι από κοινού για όλα. Βλέποντας το παιδί τη μαμά και τον μπαμπά να θέλουν να κοιμούνται χωρίς εκείνο ανάμεσά τους, εσωτερικοποιεί υγιείς εικόνες της συζυγικής σχέσης . Τις εικόνες αυτές θα τις χρησιμοποιήσει μεγαλώνοντας για να σχετιστεί με τον/την σύντροφό του.
Η οριοθέτηση του συζυγικού κρεβατιού, βοηθά και στην οριοθέτηση του προσωπικού μας χώρου. Η αγάπη δεν πρέπει να μπερδεύεται με την αλόγιστη επιτρεπτικότητα. «Σε αγαπώ γιατί είσαι το παιδί μου» δε σημαίνει ότι μπορείς να χωράς οπουδήποτε, να κάνεις οτιδήποτε κι εγώ ως γονιός να το ανέχομαι. Είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς από τη μικρή του κιόλας ηλικία, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε έναν δικό μας προσωπικό χώρο τον οποίο χρησιμοποιούμε για να ηρεμήσουμε, να ξεκουραστούμε, να διακόψουμε τη ροή της καθημερινότητάς μας.
Τέλος για την ίδια την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού είναι απαραίτητη η απεξάρτηση από την κλίνη της μαμάς και του μπαμπά. Η προσκόλληση την ώρα του ύπνου πάνω στους γονείς σίγουρα δε βοηθά την πορεία προς την ανεξαρτησία ενώ συχνά συνδέεται με ελλιπή αυτοπεποίθηση, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μια ασυνείδητη αδυναμία διαχωρισμού του εαυτού από το γονεϊκό κύρος.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν αναφέρονται στις περιπτώσεις εκείνες όπου μια οικογένεια έχει καθιερώσει ομαδικές βραδιές ύπνου με τα παιδιά της, όπως μια Παρασκευή το μήνα ή κάποιες ημέρες των διακοπών. Αυτό και ευχάριστο είναι αλλά και σημαντικό για την ενίσχυση των σχέσεων των μελών της οικογένειας. Η καθημερινή εισβολή των παιδιών στο κρεβάτι των γονιών είναι το πρόβλημα, όχι η περιστασιακή παραμονή τους σε αυτό.
Όταν λοιπόν ως γονείς διαπιστώνουμε ότι τα παιδιά μας έχουν καταλάβει το κρεβάτι μας εξορίζοντας πολλές φορές τον ένα γονιό από τη συζυγική κλίνη, χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Η βοήθεια ειδικού είναι απαραίτητη όταν υποψιαζόμαστε ότι η παρουσία του παιδιού εκεί έχει σχέση με δυσκολίες ψυχοσυναισθηματικής φύσης. Εκείνος θα δώσει χρήσιμες οδηγίες για το πώς θα επιτευχθεί η μεταφορά στο δικό του δωμάτιο χωρίς να τραυματιστεί ο ψυχισμός του.
Όπως και να ‘χει είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας πως η οριοθέτηση του χώρου του ύπνου δίνει στα παιδιά μας ένα πολλαπλό μήνυμα: της σπουδαιότητας του προσωπικού χώρου, της αδιάσπαστης ενότητας του ζευγαριού, της ανεξαρτησίας και φυσικά της εμπιστοσύνης στην προσωπικότητά του.
Η πορεία προς το παιδικό δωμάτιο είναι πορεία προς μια νέα συνθήκη ελευθερίας και ο γονιός πρέπει να ενθαρρύνει αλλά να δείξει και έμπρακτα πόσο περήφανος είναι για αυτή τη μετάβαση!
Μπουμπούσης Γιώργος
Παιδοψυχολόγος – Εκπαιδευτικός
MSc Σχολικής Ψυχολογίας
Τιμήστε μας με ένα like στη σελίδα μας στο facebook parents24.gr – 24 ώρες γονείς
